ارتباط اجتماعي و اضطراب امتحان: نقش واسطه اي خودكارامدي تحصيلي
الموضوعات :
فاطمه جلال‌پور
1
,
مریم زارع
2
,
احمد زندوانیان
3
,
مریم کیان
4
1 - دانشگاه یزد، یزد، ایران
2 - استادیار گروه علوم تربیتی، دانشگاه یزد، یزد، ایران.
3 - استادیار گروه علوم تربیتی، دانشگاه یزد، یزد، ایران.
4 - استادیار گروه علوم تربیتی، دانشگاه یزد، یزد، ایران.
الکلمات المفتاحية: ارتباط اجتماعی, اضطراب امتحان, خودکارآمدی تحصیلی, دورۀ تحصیلی متوسطه.,
ملخص المقالة :
چکیده مطالعه و خواندن دروس مختلف، برای دانش‌آموزان نوجوان فعالیت جذاب و خوشایندی به حساب نمی‌آید و معمولا در صدر فهرست اولویت‌های آنان قرار نمی‌گیرد، چرا که در اکثر مواقع، با تجارب ناامیدکننده و اضطراب‌آوری همراه است. از این رو هدف پژوهش حاضر، بررسی نقش پیش‌بینی‌کنندگی ارتباط اجتماعی در اضطراب امتحان با واسطه‌گری خودکارآمدی تحصیلی است. از روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی استفاده شد. جامعه پژوهش شامل تمامی دانش‌آموزان دوره دوم متوسطه شهر یزد (به تعداد ۱۶۴۰۱ نفر) در سال تحصیلی 1400-1399 بود. تعداد ۴۱۴ نفر به روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای چند مرحله‌ای به عنوان نمونه پژوهش انتخاب شدند. شرکت‌کنندگان در پژوهش به مقیاس‌های ارتباط اجتماعی بازبینی شده لی و همکاران (۲۰۰۱)، خودکارآمدی تحصیلی مورگان و جینکز (۱۹۹۹) و اضطراب امتحان فریدمن و جاکوب (۱۹۹۷) پاسخ دادند. داده‌ها از طریق روش‌های آماری توصیفی و استنباطی (در قالب مدلسازی معادلات ساختاری) تجزیه و تحلیل شد. نتایج مدلسازی معادلات ساختاری نشان داد که ارتباط اجتماعی به‌طور مستقیم و غیرمستقیم (با واسطه‌گری خودکارآمدی تحصیلی) و به صورت معکوس در پیش‌بینی اضطراب امتحان نقش دارد. در مجموع یافته‌ها بیانگر آن بود که ارتباط اجتماعی کارآمد می‌تواند بر برون‌دادهای تحصیلی و هیجانی دانش‌آموزان نقش مثبت و مؤثری داشته باشد. با توجه به نتایج به دست آمده در این پژوهش، به نظر می‌رسد تصمیم‌گیرندگان و مسئولان نظام آموزشی، باید بیش از گذشته به موضوع تعامل و ارتباط دانش‌آموزان نوجوان در خانه و مدرسه توجه و حساسیت داشته باشند و تصمیمات و اقدامات موثری در این زمینه اتخاذ کنند تا از این طریق بتوانند زمینه و بستر مناسبی برای رشد و ترقی آن‌ها در آینده فراهم نمایند.
