بررسی مهارت‌های مقابله با استرس و میزان استفاده از حمایت اجتماعی در افراد 15 – 25 ساله اقدام به خودکشی افراد ساکن در شهر قم

الموضوعات :

خدیجه حاجیلو ¹ (گروه روانشناسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم پزشکی قم، ایران)
وحیده نیری ² (گروه روانپزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم پزشکی قم، ایران.)

تاريخ الإرسال : 20 الخميس , رمضان, 1443 تاريخ التأكيد : 12 الأحد , جمادى الأولى, 1445 تاريخ الإصدار : 07 الأربعاء , صفر, 1445

الکلمات المفتاحية: اقدام به خودکشی, مقابله با استرس, شهر قم, حمایت اجتماعی,

ملخص المقالة :

هدف از انجام این پژوهش بررسی مهارت‌های مقابله با استرس و میزان استفاده از حمایت اجتماعی در افراد 15 – 25 ساله اقدام به خودکشی افراد ساکن در شهر قم بود. تحقیق حاضر به لحاظ هدف تحقیقی کاربردی و از نظر روش گردآوری داده‌ها، توصیفی از نوع پیمایشی و همبستگی می‌باشد. جامعه آماری تحقیق حاضر، کلیه افراد 15 – 25 ساله که در سال 1400 اقدام به خودکشی ساکن در شهر قم و مراجعه کننده به کلینیک‌ها و مراکز مشاوره و بیمارستان‌ها به تعداد 2640 نفر می باشد. روش نمونه‌گیری بصورت نمونه‌گیری تصادفی ساده بود. حجم نمونه با توجه به فرمول کوکران 335 نفر تعیین گردید. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه مقابله با استرس اندلر و پارکر (1990)، پرسشنامه حمایت اجتماعی واکس، فیلیپس، هالی، تامپسون، ویلیامز و استوارت (1986) و پرسشنامه اقدام برای خودکشی می و کلونسکی (2013) بود. به منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها و آزمون فرضیات، از رگرسیون خطی، کای دو، تحلیل واریانس یکراهه و آزمون‌های تعقیبی به وسیله نرم افزار آماری SPSS21 استفاده شد. یافته ها حاکی از آن است که همبستگی بین مهارت های مقابله با استرس و اقدام به خودکشی در افراد دارای سن 15– 25 ساله ساکن شهر قم برابر با 417/0- و منفی می‌باشد و با توجه به سطح معناداری برآورد شده که برابر 000/0 می‌باشد و کوچکتر از مقدار معنی داری یعنی 05/0 است لذا در سطح اطمینان 95/0 درصد می‌توان ادعا کرد که بین مهارت های مقابله با استرس و اقدام به خودکشی در افراد 15– 25 ساله ساکن شهر قم رابطه منفی و معناداری وجود دارد. یعنی با افزایش مهارت های مقابله با استرس، میزان اقدام به خودکشی در بین افراد 15-25 ساله ساکن شهر قم کاهش می یابد.