اثربخشی آموزش مهارت‌های ارتباط صمیمانه بر شفافیت ارتباط زناشویی و میل به طلاق در زوج‌های متقاضی طلاق

الموضوعات :

سارا مشتاقی ¹ , علی اصغر اصغرنژاد فرید ² , قدسی احقر ³

1 - دانشجوی دکتری مشاوره، گروه مشاوره، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2 - دانشیار، گروه روانشناسی بالینی، دانشکده علوم رفتاری و سلامت روان، دانشگاه علوم پزشکی ایران، تهران، ایران
3 - استاد، پژوهشگاه مطالعات، سازمان پژوهش و برنامه‌ریزی آموزشی، تهران، ایران

تاريخ الإرسال : 20 الإثنين , شعبان, 1441 تاريخ التأكيد : 26 الجمعة , ذو القعدة, 1441 تاريخ الإصدار : 01 الأربعاء , ذو الحجة, 1441

الکلمات المفتاحية: مهارت‌های ارتباط صمیمانه# شفافیت ارتباط زناشویی# میل به طلاق# زوج‌های متقاضی طلاق,

ملخص المقالة :

پژوهش حاضر با هدف تعیین اثربخشی آموزش مهارت‌های ارتباط صمیمانه بر شفافیت ارتباط زناشویی و میل به طلاق در زوج‌های متقاضی طلاق انجام شد. مطالعه حاضر نیمه‌تجربی با طرح پیش‌آزمون، پس‌آزمون و پیگیری با گروه کنترل بود. جامعه پژوهش زوج‌های متقاضی طلاق استان البرز بودند که به مرکز مشاوره حامی خانواده در سال 1398 ارجاع داده شدند. نمونه پژوهش 20 زوج بودند که پس از بررسی ملاک‌های ورود به مطالعه با روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و با روش تصادفی در دو گروه مساوی جایگزین شدند. گروه آزمایش 8 جلسه 90 دقیقه‌ای مهارت‌های ارتباط صمیمانه را آموزش دید و گروه کنترل آموزشی دریافت نکرد. داده‌ها با مقیاس‌های شفافیت ارتباط زناشویی (سعیدی‌فرد و همکاران، 1395) و میل به طلاق (رازبالت و همکاران، 1986) جمع‌آوری و در نرم‌افزار SPSS نسخه 20 با روش اندازه‌گیری مکرر تحلیل شدند. نتایج نشان داد که آموزش مهارت‌های ارتباط صمیمانه باعث افزایش شفافیت ارتباط زناشویی و کاهش میل به طلاق در زوج‌های متقاضی طلاق و نتایج آموزش در مرحله پیگیری دو ماهه نیز حفظ شد (05/0P<). بر اساس نتایج استفاده از روش آموزش مهارت‌های ارتباط صمیمانه برای بهبود زندگی زوج‌های متقاضی طلاق به‌ویژه افزایش شفافیت ارتباط زناشویی و کاهش میل به طلاق توصیه می‌شود.

المصادر:

ایدلخانی، شیرین؛ حیدری، حسن؛ داوودی، حسین و زارع بهرام‌آبادی، مهدی. (1399). مقایسه اثربخشی آموزش روش چندسطحی فلدمن و مهارت‌های صمیمانه (PAIRS) بر کیفیت زندگی زناشویی زنان دچار دلزدگی زناشویی. مجله مطالعات ناتوانی، 10، در حال چاپ.

ایدلخانی، شیرین؛ حیدری، حسن، داوودی، حسین و زارع بهرام‌آبادی، مهدی. (1397). مقایسه اثربخشی آموزش روش چندسطحی فلدمن و مهارت‌های صمیمانه (PAIRS) بر صمیمیت جنسی زنان دچار دلزدگی زناشویی. مجله علوم روانشناختی، 17(72)، 944-937.

حاج‌حسینی، منصوره؛ زندی، سعید و ثانی‌نژاد، سعیده. (1396). اثربخشی آموزش گروهی برنامه کاربرد عملی مهارت‌های ارتباط صمیمانه بر رضامندی زناشویی زنان باردار. مجله رویش روان‌شناسی، 6(2)، 237-221.

حسینی، امین؛ رسولی، محسن؛ داورنیا، رضا و بابایی گرمخانی، محسن. (1395). تاثیر آموزش گروهی بر اساس برنامه کاربرد عملی مهارت‌های ارتباط صمیمانه بر کیفیت روابط زناشویی. مجله علوم پزشکی ایلام، 24(2)، 17-8.

خیرالهی، محمد؛ جعفری، اصغر؛ قمری، محمد و باباخانی، وحیده. (1398). طراحی مدل پیش‌بینی انعطاف‌پذیری شناختی بر اساس تحلیل روند تغییرات چرخه زندگی در زوجین متقاضی طلاق. فصلنامه فرهنگ مشاوره و روان‌درمانی، 10(39)، 180-157.
 

رحمانی‌فر، رسول؛ محمدزاده ابراهیمی، علی و سلیمانیان، علی‌اکبر. (1397). تاثیر مهارت‌های ارتباط صمیمانه بر سازگاری زناشویی. مجله ارمغان دانش، 23(2)، 187-175.
 

سعیدی‌فرد، طاهره؛ نژادکریم، الهه؛ وحیدنیا، نرگس و احمدی، خدابخش. (1395). مقیاس شفافیت در رابطه زناشویی. مجله روان‌پزشکی و روان‌شناسی بالینی ایران، 22(3)، 251-240.
 

طاهری، نیلوفر؛ آقامحمدیان شعرباف، حمیدرضا و اصغری ابراهیم‌آباد، محمدجواد. (1396). اثربخشی آموزش مهارت‌های ارتباط صمیمانه (PAIRS) بر افزایش سازگاری و رضایتمندی زناشویی زنان مبتلا به سرطان. مجله دانشکده پرستاری و مامایی ارومیه، 15(4)، 312-301.
 

عباسی، مرتضی؛ مدنی، یاسر و غلامعلی لواسانی، مسعود. (1393). اثربخشی آموزش گروهی کاربرد عملی مهارت‌های ارتباط صمیمانه بر الگوهای ارتباطی زوج‌های در آستانه ازدواج. فصلنامه مشاوره و روان‌درمانی خانواده، 4(2)، 246-227.
 

محمودی، محمدجلال؛ زهراکار، کیانوش؛ امیریان، امیر؛ داورنیا، رضا و بابایی گرمخانی، محسن. (1394). تاثیر آموزش گروهی برنامه کاربرد عملی مهارت‌های ارتباط صمیمانه (PAIRS) در ارتقاء رضایتمندی، سازگاری، احساسات مثبت و صمیمیت زناشویی زوج‌ها. مجله دانشکده پرستاری و مامایی ارومیه، 13(10)، 881-869.
 

محنایی، ستاره؛ گلستانه، سیدموسی؛ پولادی ریشهری، علی و کیخسروانی، مولود. (1398). اثربخشی زوج درمانی به روش طرحواره درمانی یانگ بر سازگاری زناشویی و طلاق عاطفی در زوجین متقاضی طلاق شهر بوشهر. مجله روان‌شناسی اجتماعی، 13(51)، 118-109.
 

نظری، علی محمد؛ رسولی، محسن؛ داورنیا، رضا؛ حسینی، امین و بابایی گرمخانی، محسن. (1394). اثربخشی درمان کوتاه‌مدت راه‌حل‌محور بر فرسودگی زنانشویی و میل به طلاق در زنان متأهل. نشریه روان پرستاری، 3(3)، 52-41.

 

Auersperg, F., Vlasak, T., Ponocny, I., & Barth, A. (2019). Long-term effects of parental divorce on mental health – A meta-analysis. Journal of Psychiatric Research, 119, 107-115.
 

Fortune-Britt, A. G., Nieuwsma, J. A., Gierisch, J. M., Datta, S. K., Stolldorf, D. P., Cantrell, W. C., & et al. (2015). Evaluating the implementation and sustainability of a program for enhancing veterans’ intimate relationships. Military Medicine, 180, 676-683. 

Hatemi, P. K., McDermott, R., & Eaves, L. (2015). Genetic and environmental contributions to relationships and divorce attitudes. Personality and Individual Differences, 72, 135-140.
   

Hood, C. (2010). Accountability and transparency: Siamese twins, matching parts, awkward couple? Journal of West European Politics, 33(5), 989-1009.
 

 Johnson, V. I. (2009). The effects of intimate relationship education on relationship optimism and attitudes toward marriage. Graduate Student Dissertations, University of Montana.
 

 Rancourt, K. M., Flynn, M., Bergeron, S., & Rosen, N. O. (2017). It takes two: Sexual communication patterns and the sexual and relational adjustment of couples coping with provoked vestibulodynia. The Journal of Sexual Medicine, 14(3), 434-443.

       Roelofs, P. (2019). Transparency and mistrust: Who or what should be made transparent? Journal of Governance, 32(3), 565-580.

Rusbult, C. E., Johnson, D. J., & Morrow, G. D. (1986). Predicting satisfaction and commitment in adult romantic involvements. Journal of Social Psychology, 4(3), 168-184.

Sbarra, D. A. (2015). Divorce and health: Current trends and future directions. Psychosomatic Medicine, 77(3), 227-236.

 Zheng, S., Duan, Y., & Ward, M. R. (2019). The effect of broadband internet on divorce in China. Technological Forecasting and Social Change, 139, 99-114.