جنسیت در شعر پروین اعتصامی

الموضوعات :

مهناز سادات حسینی ¹

1 - اداره آموزش و پرورش شهرستان فیروزکوه، گروه زبان و ادبیات فارسی، تهران، ایران.

تاريخ الإرسال : 14 الأحد , رجب, 1436 تاريخ التأكيد : 04 السبت , محرم, 1437 تاريخ الإصدار : 11 الثلاثاء , ربيع الأول, 1437

الکلمات المفتاحية: شعر, جنسیت, sexuality, verse, پروین اعتصامی, Parvin E’tesami,

ملخص المقالة :

پروین اعتصامی در میان اهل ادبیات به زنی که مردانه شعر می‌گوید شهرت دارد، شاعری که سروده‌هایش بیش از هر چیز صبغه‌ی اخلاقی دارد. شعر پروین به دلیل وجود واژه‌ها و عباراتی که به طور کلی در ارتباط با زن معنای بیشتری دارند و نشان‌دهنده‌ی مهارتهای زندگی زنانه در شعر یک زن می‌باشد نمی‌تواند مردانه تلقی شود از سوی دیگر خالی‌بودن اشعار این شاعر از واژه‌هایی مانند: عشق، معشوق، یار، بوسه و ... که می‌تواند حاصل زبان و رفتار طبیعی زنی جوان باشد نشان‌دهنده‌ی تفاوت‌های فکری و رفتاری او با دیگر زنان شاعر می‌باشد. بدیهی است که پروین چونان زنان دیگر از احساسات زنانه برخوردار بوده اما به دلیل پای‌بندی به آیین‌های قومی و خانوادگی از ابراز احساسات خود خودداری کرده است. بنابراین می‌توان شعر پروین را غیرجنسی نامید که آن چه در شعر او به شدت احساس می‌شود تنهایی زنی است که احساسات و بخصوص جنسیت خود را سرکوب می‌کند و در پشت اشعارش پنهان می‌شود.

المصادر:

اعتصامی، پروین (1372). دیوان پروین اعتصامی (به سعی و اهتمام اسماعیل شاهرودی). تهران: فخررازی.

اعتصامی، پروین (1388). دیوان پروین اعتصامی با مقدمه ملک‌الشعرای بهار. تهران: نیک‌فرجام

چاووش اکبری، رحیم (1387). حکیم بانوی شعر فارسی. تهران: ثالث

حسینی، مریم (1389). شعر فمینیستی نویافته‌ای از پروین اعتصامی. زن در فرهنگ و هنر، (شماره‌ی 1)

داوران، فرشته (1368). شعر غیرشخصی پروین اعتصامی، ایران‌شناسی، (شماره‌ی 2)

دهباشی، علی (1370). یادنامه پروین اعتصامی. تهران: دنیای مادر

صبور، داریوش (1383). بر کران بی‌کران. تهران: سخن

فیضی، کریم (1383). راز پروین. قم: مطبوعات دینی

قدمیاری، مجید (1388). معجزه‌ی پروین. تهران: سخن

کراچی، روح‌انگیز (1383). پروین اعتصامی همراه با کتاب‌شناسی توصیفی. تهران: داستان‌سرا