تبیین اثرات بعد اقتصادی و زیست محیطی کیفیت زندگی برماندگاری جمعیت سکونتگاههای روستایی ) مطالعه موردی: روستاهای بخش رضویه شهرستان مشهد(
الموضوعات :ناهید گلی 1 , مهدی جهانی ثانی 2 , ابوالفضل بهنیافر 3
1 - دانشجوی دکترای تخصصی گروه جغرافیا وبرنامه ریزی روستایی ، ,واحد مشهد،دانشگاه آزاد اسلامی ، مشهد،ایران
2 - استادیار گروه جغرافیا و برنامه ریزی روستایی ، واحد مشهد، دانشگاه آزاد اسلامی ، مشهد ، ایران
3 - دانشیار ، گروه جغرافیا و برنامه ریزی روستایی ، واحد مشهد، دانشگاه آزاد اسلامی ، مشهد ، ایران
الکلمات المفتاحية: بعد اقتصادی, ماندگاری جمعیت, کیفیت روستایی, بعد زیست محیطی, بخش رضویه,
ملخص المقالة :
برای حل مشکلات و ارتقائ ابعاد کیفی زندگی انسان ، مفهومی با عنوان " کیفیت زندگی" مطرح شده که در سال های اخیر مورد توجه قرار گرفته است . پایین بودن کیفیت زندگی در نواحی روستایی و درنتیجه، مهاجرت روستائیان به شهرها مسائل و مشکلات متعدد اجتماعی، اقتصادی و محیطی را در نواحی روستایی و در شهرها به دنبال داشته است. تحقیق حاضر بر مبنای هدف از نوع کاربردی و از نظر ماهیت و روش، توصیفی- تحلیلی است. برای جمع آوری اطلاعات نیز از روشهای اسنادی و میدانی بهره گرفته شده است. در همین راستا پرسشنامه ای در قالب یک شاخص بر اساس طیف لیکرت تنظیم و به صورت تصادفی بین روستاییان توزیع گردید. جامعه آماری پژوهش 2570 نفر می باشد؛ که با استفاده از فرمول کوکران حجم نمونه برابر با 356 نفر انتخاب شد. تجزیه و تحلیل پرسشنامه با استفاده از روش آمار توصیفی، آزمون تی و رگرسیون چندمتغیره انجام گردیده است بر اساس نتایج به دست آمده از معادلات ساختاری، اثر بعد زیست محیطی کیفیت زندگی بر ماندگاری جمعیت در مدل بررسی شده مشاهده می شود که p-مقدار کمتر از 05/0 بوده و آماره t (2.017) بیشتر از مقدار بحرانی (1.96)است، بنابراین می توان نتیجه گرفت که بعد طبیعی کیفیت زندگی بر ماندگاری جمعیت سکونتگاه های روستایی تاثیر دارد، لذا بعدزیست محیطی کیفیت زندگی بر ماندگاری جمعیت سکونتگاه های روستایی تاثیر مثبت دارد، به بیان دیگر فرضیه اول با اطمینان 95 درصد تاییدوهمچنین بر اساس نتایج به دست آمده از معادلات ساختاری، اثر بعد اقتصادی کیفیت زندگی بر ماندگاری جمعیت در مدل بررسی شده مشاهده می شود که p-مقدار بیشتر از 05/0 بوده و آماره t (1.072)است، لذا می توان نتیجه گرفت که بعد اقتصادی کیفیت زندگی بر ماندگاری جمعیت سکونتگاه های روستایی تاثیر دارد، به بیان دیگر فرضیه دوم با اطمینان 95 درصد تایید می شود.