تدوین مدل عوامل موثر بر رفتار کودکان مبتلا به اوتیسم در فضاهای سوم شهر کرمان
الموضوعات :
ساجده مهرابی
1
(دانشجوی دکتری گروه شهرسازی، واحد کرمان، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمان، ایران)
افسون مهدوی
2
(استادیار گروه شهرسازی، واحد کرمان، دانشگاه آزاد اسلامی، کرمان، ایران (نویسنده مسئول))
مهین اسلامی شهربابکی
3
(گروه روانپزشکی، دانشکده پزشکی
دانشیار گروه روانپزشکی، دانشکده پزشکی، مرکز آموزشی درمانی شهید بهشتی، دانشگاه علوم پزشکی کرمان، کرمان، ایران
دانشگاه علوم پزشکی کرمان، کرمان، ایران)
مهشید تجربه کار
4
(دانشیار گروه روان شناسی، دانشکده ادبیات و علوم انسانی، دانشگاه شهید باهنر کرمان، کرمان،ایران)
الکلمات المفتاحية: کرمان, اوتیسم, فضای سوم, رفتار کودک اوتیستیک,
ملخص المقالة :
زندگی در شهرهای امروزی تاثیرات عمیقی بر جسم و روان شهروندان می‌گذارد، بنابراین رسیدگی به نیازهای افراد در استفاده وتشویق آن‌ها به حضور در فضاهای شهری امری ضروری است. فضاهای سوم شهری شهر کرمان بر أساس وضعیت افراد سالم، جوان و مخصوصا مردان شکل گرفته است، یکی از گروه‌های نادیده گرفته شده افراد مبتلا به اوتیسم هستند. هدف از انجام این پژوهش شناسایی عوامل موثر بر رفتار کودکان مبتلا به اوتیسم در فضاهای سوم شهری می‌باشد. این پژوهش با روش زمینه‌ای و انجام مصاحبه‌های نیمه ساختار یافته با متخصصان و والدین در خصوص فضاهای سوم شهر کرمان و تحلیل مصاحبه با نرم افزار Atlas.Ti صورت گرفته است. با توجه به یافته‌ها و نتایج حاصل از این پژوهش می‌توان به اهمیت ابعاد فضا، سادگی و قابل دسترس بودن فضا، عواملی که باعث تحریک حواس کودکان می‌شوند مثل بو، صدا و... اشاره داشت، مبلمان شهری دانست و همچنین عامل تاثیرگذار بعدی ویژگی‌های فردی کودک است که با توجه به شدت درگیری با بیماری، میزان حساسیت حواس کودک به عوامل تحریک کننده، سن و حتی جنسیت آن می‌تواند رفتار متفاوتی در فضای سوم شهری داشته باشد.
