ارزیابی کارایی لاین‌های چغندر‌قند تراریخته حاوی ژن cry1Ab در کنترل Agrotis segetum Schiff. (Lep., Noctuidae)

الموضوعات :

لادن صدیقی ¹ (گروه حشره‌شناسی کشاورزی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اراک)
محمدرضا رضاپناه ² (بخش تحقیقات کنترل بیولوژیک، موسسه تحقیقات گیاه‌پزشکی کشور، تهران)
پیمان نوروزی ³ (موسسه تحقیقات اصلاح و تهیه بذر چغندرقند، کرج)
رضا وفایی‌شوشتری ⁴ (گروه حشره‌شناسی دانشکده کشاورزی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اراک)

تاريخ الإرسال : 27 الخميس , رمضان, 1430 تاريخ التأكيد : 22 الإثنين , ربيع الأول, 1431 تاريخ الإصدار : 08 السبت , جمادى الثانية, 1431

الکلمات المفتاحية: Sugar beet, شب‌پره زمستانی, لاین‌های تراریخته چغندر قند, Agrotis segetum, Transgenic lines,

ملخص المقالة :

در کشور ما چغندرقند، .Beta vulgaris L، مورد حمله چندین آفت کلیدی قرار می گیرد که یکی از این آفات شب پره زمستانی، Agrotis segetum Schiff، می باشد. یکی از روش های موثر در کنترل آفات چغندرقند استفاده از گیاهان تراریخته دارای ژن cry1Ab باکتری Bacillus thuringiensis Berliner می باشد. در این پژوهش تاثیر 16 لاین چغندرقند تراریخته نسل T1 به همراه دو لاین چغندرقند به عنوان شاهد روی میزان مرگ و میر، کاهش وزن لاروی و کاهش خسارت ایجاد شده توسط آفت مذکور روی برگ میزبان بررسی شد. بدین منظور قطعات هم وزنی از برگ های هر یک از لاین های تراریخته در داخل ظروف پتری در چهار تکرار و در هر تکرار در معرض 10 عدد لارو نئونات شب پره زمستانی در شرایط مشابه قرار داده شد. سپس در دو فاصله زمانی سه و شش روز پس از آغاز بررسی تعداد لاروهای مرده، وزن لاروهای زنده و میزان کاهش وزن برگ تعیین شد. تجزیه واریانس داده ها در قالب طرح پایه کاملا تصادفی، وجود اختلاف معنی دار بین تیمارهای مورد بررسی را در مورد تمام فاکتورهای مورد ارزیابی (به جز مرگ و میر لاروی در روز سوم)، در سطح احتمال یک درصد تایید کرد. در نهایت میانگین های حاصل در مورد هر یک از فاکتورهای ارزیابی شده توسط آزمون دانکن مورد مقایسه قرار گرفت. گروه بندی تیمارها به منظور معرفی موثرترین لاین یا لاین های چغندر تراریخته در کنترل آفت هدف نشان داد که تمام لاین‌های مورد بررسی نسبت به تیمار شاهد در کنترل آفت شب پره زمستانی موثر بوده‌اند. در بین لاین‌های مختلف چغندر تراریخته، لاین S36-13با 5/7 تا20 درصد مرگ و میر لاروی، 57/1تا 76/10 میلی گرم کاهش وزن لاروی و 3/39 تا 6/53 درصد کاهش خسارت برگ، 3 تا 6 روز پس از تغذیه لاروها، با در نظر گرفتن هر سه پارامتر مورد بررسی بیشترین کارایی را در کنترل آفت اگروتیس داشت.