مفهوم حقوقی سرمایه‌گذاری بین‌المللی در ایران
الموضوعات : فقه و تاریخ تمدّن
فاطمه وزیری
1
(دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه حقوق خصوصی، واحد قم، دانشگاه آزاد اسلامی، قم، ایران.)
محمدرضا حکّاک زاده
2
(استادیار،گروه حقوق، واحد قم، دانشگاه آزاد اسلامی، قم، ایران.)
الکلمات المفتاحية: ایران, سرمایه گذاری خارجی, جذب سرمایه گذاری, مفهوم حقوقی,
ملخص المقالة :
در چند دهه اخیر عدم تکافوی منابع مالی، انسانی، طبیعی و فناورانه داخلی، بسیاری از کشورهای جهان را به جذب سرمایه گذاری خارجی ترغیب کرده است. امروزه عوامل جاذب بخش سرمایه گذاران خارج از یک کشور از اهم طرق رهیافت های عملیاتی در راستای نیل به مقصود عالی توسعه تمام عیار در آن کشورمحسوب می شود . ویژگی چشمگیر اغلب کشورهای در حال توسعه که برای اجرای طرح ها و توسعه اقتصادی-صنعتی خود، در پی جذب سرمایه گذاری خارجی هستند بر این گروه رهیافت ها و راهکارها بنا نهاده شده است. در این مقاله در پی آن هستیم تا به این پرسش پاسخ دهیم که چه عواملی سبب جذب سرمایه گذاری خارجی در ایران بوده است؟ پژوهش حاضر به صورت توصیفی-تحلیلی بر این فرضیه بنا شده که فراهم آوردن بستر سیاسی، حقوقی و اقتصادی توسعه گرایانه سبب جذب سرمایه گذاری خارجی می گردد و از طرفی دسترسی به منابع اولیه، دسترسی به بازار، افزایش کارایی و استفاده از دارایی های راهبردی ازجمله علل و انگیزه جذب سرمایه گذاری خارجی در کشور ایران بوده است اما از طرف دیگر وجود بی ثباتی در فضای سیاسی و اقتصادی، فساد و ناکارآمدی اداری و نبود نظام منسجم حقوقی در جهت حمایت از سرمایه گذاری حقوقی و پیچیده بودن آن از موانع جذب و عوامل دافع سرمایه گذاری خارجی می باشد.
