بررسی کارکردهای آیات قرآنی در رسایل خواجه عبدالله انصاری

الموضوعات : فصلنامه تخصصی زبان و ادبیات فارسی

حمیدرضا سلیمانیان ¹ (استادیار زبان و ادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی- واحد تربت حیدریه)
سیده فاطمه حسینی تبار ² (دانشجوی دوره دکتری زبان وادبیات فارسی دانشگاه آزاد اسلامی- واحد تربت حیدریه)

تاريخ الإرسال : 01 الثلاثاء , جمادى الثانية, 1438 تاريخ التأكيد : 17 السبت , محرم, 1439 تاريخ الإصدار : 03 الإثنين , صفر, 1439

الکلمات المفتاحية: خواجه عبدالله انصاری, آیات قرآن, نثر عرفانی, رسائل,

ملخص المقالة :

زبان و ادبیات فارسی آن گاه که از نظرگاه عارفان و صوفیان و با قلم و بیان آنان روایت می شود، پیوندش با آیات قرآن و روایات بزرگان بیشتر نمایان می گردد. شیخ الاسلام خواجه عبدالله انصاری (396-481ق) از جملة بزرگترین عارفانی است که تلاقی مفاهیم عمیق عرفانی با آیات قرآنی در قالب نثر مسجع، ‌زبان شیرین و قلم شیوا آثارش را جاودانه کرده است. در لابلای آثار این عارف حنبلی مذهب همانند بسیاری از عارفان دیگر، آیات قرآن کریم به فراوانی دیده می شود که خواجه به زیبایی به آن ها استناد کرده و از آن ها برای بیان نظراتش مدد جسته است. در این نوشتار در پی آنیم که نوع و زمینه های اثر پذیری خواجه از آیات قرآن را با مراجعه به آثار به جای مانده از او بیابیم و نقش قرآن را در بیان مراتب سیروسلوک عرفانی و لطایف روحانی خواجه جستجو کنیم.