تاثیر سخن راست و سخن دروغ بر افراد با نگاه به دیدگاه مولانا و نگرشی به دیدگاه روان شناسانه دیوید لیبرمن
الموضوعات : فصلنامه تخصصی زبان و ادبیات فارسی
پروین گلی زاده
1
(دانشیار رشته زبان و ادبیات فارسی دانشگاه شهید چمران اهواز)
سیروس عالی پور
2
(دانشیار رشته روانشناسی دانشگاه شهید چمران اهواز)
لیلا تندسی
3
(دانشجوی کارشناسی ارشدادبیات فارسی دانشگاه شهید چمران اهواز)
الکلمات المفتاحية: حقیقت, مولانا, روانشناسی, دروغ, دیوید لیبرمن,
ملخص المقالة :
زبان عامل برقراری ارتباط میان انسان‌ها و پدیده‌ای قدرتمند است که می‌تواند موجب تحولات و تأثیرات مثبت یا منفی باشد. انسان به‌وسیله‌ی زبان و کلام خود بر دیگر افراد و بر خود تأثیر می‌گذارد و درنهایت زندگی جمعی را تحت تأثیر قرار می‌دهد. یکی از آفات زبان دروغ‌گویی است که اثرات منفی بسیاری بر فرد و اجتماع دارد؛ در مقابل آن، حقیقت‌گویی و صداقت است که موجب تزریق آرامش روحی و روانی به جامعه می‌شود و آثار مثبت فراوانی دارد. مولانا جلال‌الدین محمد بلخی، شاعر بلندپایه و برجسته‌ی فارسی، به این مسئله توجه کرده است و در ضمن اشعار خود، به اثر دروغ و حقیقت پرداخته است که با دیدگاه روان شناسی در این خصوص و نگرش روان‌شناسانه‌ی دیوید جی لیبرمن، مشابهت و مطابقت دارد. در این جستار بر آنیم تا نظرات مولانا را با دیدگاه دیوید لیبرمن به شیوه تحلیلی-تطبیقی بررسی کنیم تا هم بازتابی از نبوغ مولانا در بیان مسائل اجتماعی و فردی ارائه گردد و هم اهمیت و اثر غیرقابل انکار کلام بر زندگی جمعی و فردی را بیشتر و دقیق تر درک کنیم. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می دهد که زندگی فردی و اجتماعی بشر و همچنین سلامت روانی او تا حد بسیار زیادی تحت تاثیر ارتباط کلامی قرار دارد بر این اساس ارتباط صادقانه می تواند تغییرات قابل توجهی در کیفیت زندگی انسان داشته باشد از جمله؛ افزایش اعتماد به نفس، آرامش روانی، بهبود روابط بین فردی، اصلاح مفاسد اجتماعی و جلوگیری از ایجاد و پیشرفت آن.
