تحلیل ساختار حماسی داراب نامه طرسوسی
الموضوعات :سعید احمدی 1 , علیرضا شانظری 2
1 - کارشناس ارشد آموزش زبان فارسی، دانشگاه پیام نور تهران، تهران، ایران.
2 - استادیار زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه یاسوج، یاسوج، ایران.
الکلمات المفتاحية: حماسه های منثور, داراب نامه طرسوسی, حماسه,
ملخص المقالة :
هدف از این پژوهش معرفی داراب نامه و بررسی جایگاه آن در میان حماسه های منثور است. این پژوهش از آن روی در خور توجه است که ضمن معرفی ارزش های سبک حماسی ، معارف و سنت های فرهنگی اثر را بررسی و تحلیل می کند. و برخی از بن مایه های اساطیری و باورهای قوم ایرانی را که در این اثر بازتاب داشته است شرح می دهد. به طور کلی در این مقاله، مسائلی از قبیل: ویژگی های قهرمانان، ابزارهای جنگی، اشیاء ارزشمند، نبرد، عناصر طبیعت و مختصات سبکی اثر مورد بحث و بررسی قرار گرفته است. داراب نامه نیز همچون سایر آثار حماسی دیگر توصیفی از رشادت ها و دلاوری های پهلوانان ملی و مردمی است. با این تفاوت که درجه ملی و مردمی بودن پهلوانان داراب نامه نسبت به شاهنامه کمتر است. داراب نامه طرسوسی از نظر مختصات سبک حماسی و حتی از لحاظ توصیف عناصر طبیعت به ویژه وصف طلوع و غروب خورشید تحت تاثیر شاهنامه بوده است.
منابع و مآخذ
1ـ بوکور، مونیک. (۱۳۸۷). رمزهای زنده‌جان، ترجمه جلال ستاری، تهران: نشر مرکز.
2ـ بهار، مهرداد. (۱۳۸۷). پژوهشی در اساطیر ایران، تهران: آگاه.
3ـ خالقی مطلق، جلال. (۱۳۸۶). حماسه پدیدهشناسی تطبیقی شعر پهلوانی. تهران: مرکز دائرهالمعارف بزرگ اسلامی ـ کانون فردوسی.
4ـ رزمجو، حسین. (۱۳۸۱). قلمرو ادبیات حماسی ایران. 2 جلد، تهران: پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
5ـ شمیسا، سیروس. (۱۳۷۳). انواع ادبی، تهران: فردوس.
6ـ صفا، ذبیح الله. (1378). حماسه سرایی در ایران از قدیمی‌ترین اهل تاریخی تا قرن چهاردهم هجری، تهران: فردوس.
7ـ طرسوسی، ابوطاهر محمدبنحسنبنعلیبنموسی. (۱۳۴۶). دارابنامه، تصحیح دکتر ذبیحالله صفا، تهران: انتشارات بنگاه ترجمه و نشر کتاب.
8ـ فرنبغ دادگی. (۱۳۶۹). بندهشن. به کوشش مهرداد بهار، تهران: توس.
9ـ کوپال، عطاالله و خوشپسند، دنیا. (۱۳۹۰). فرهنگ جنگافزار در شاهنامه فردوسی. تهران: نشر داستان.
10ـ کوریاجی، جهانگیر. (۱۳۸۰). بنیادهای اسطوره و حماسه ایران. ترجمه جلیل دوست خواه، تهران: آگاه.
11ـ گرین، ویلفرد و دیگران. (۱۳۸۳). مبانی نقد ادبی. ترجمه فرزانه طاهری، تهران: نیلوفر.
12ـ مقدادی، بهرام. (۱۳۷۸). فرهنگ اصطلاحات نقد ادبی (از افلاطون تا عصر حاضر). تهران: انتشارات فکر روز.
13ـ موسوی، سیدکاظم و خسروی، اشرف. (۱۳۸۹). پیوند خرد و اسطوره در شاهنامه. تهران: شرکت انتشارات علمی و فرهنگی.
14ـ ووگلر، کریستوفر. (۱۳۸۷). سفر نویسنده. ترجمه محمد گذر آبادی، تهران: مینوی خرد.
15ـ هینلز، جان. (۱۳۷۳). شناخت اساطیر ایران. ترجمه ژاله آموزگار و احمد تفضلی، بابل: چشمه و آویشن.
16ـ الیاده، میرچاده. (۱۳۷۲). رساله در تاریخ ادیان. ترجمه جلال ستاری، تهران.
17ـ یونگ، کارل گوستاو. (۱۳۷۷). انسان و سمبلهایش. ترجمه سلطانیه، تهران: نشر جامی.
_||_
