تبیین منظر در بافت تاریخی شهرها در ابعاد زیباشناختی، حس مکان و کارکردی (مطالعه موردی؛محله سنگ سیاه شهر شیراز)
الموضوعات : Urban planning
ابوالفضل باداهنگ
1
,
حسین کلانتری خلیل آباد
2
,
کرامت الله زیاری
3
1 - دانشجوی دکتری شهرسازی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد آیت الله آملی. آمل، ایران
2 - استاد جهاد دانشگاهی، گروه شهرسازی دانشگاه آزاد اسلامی واحد آیت الله آملی، آمل، ایران
3 - استاد گروه جغرافیا و برنامهریزی شهری، دانشگاه تهران، تهران، ایران
الکلمات المفتاحية: منظر, منظر شهری, بافت تاریخی, محله سنگ سیاه شیراز,
ملخص المقالة :
بافتهای تاریخی شهرها از ثروتهای فرهنگی و تاریخی مهمی برخوردار هستند. تبیین منظر در این بافتها به معنای حفظ و حراست از تاریخ، فرهنگ و هویت مردم است. با توجه به تغییرات اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی، احتمال تغییر کارکردهای فضایی در بافتهای تاریخی شهرها وجود دارد. تبیین منظر در ابعاد کارکردی، به بهینهسازی استفاده از فضاهای شهری، ارتقاء کیفیت زندگی ساکنین، و تضمین استفاده موثر از این فضاها کمک میکند. امروزه برنامهریزی جهت بهبود کیفیت منظر شهری به یکی از مهمترین دغدغههای مدیران شهری تبدیل شده است. در این میان منظر بافتهای تاریخی شهرها، به جهت حساسیت بالای آنها از اهمیت ویژهای برخوردار است. در این راستا هدف پژوهش حاضر، ارزیابی منظر در بافت تاریخی محله سنگسیاه شهر شیراز میباشد. این پژوهش از لحاظ هدف، کاربردی و از لحاظ ماهیت و روش تحقیق توصیفی- تحلیلی است که جهت جمعآوری دادهها و اطلاعات مورد نیاز از مطالعات کتابخانهای- اسنادی و توزیع پرسشنامه بهرهگیری شده است. جهت تجزیه و تحلیل دادههای جمعآوری شده از نرمافزار SPSS و آزمونهای آن بهرهگیری شده است. یافتههای پژوهش نشاندهنده آن است که ابعاد سهگانه (زیباشناختی، حس مکان و کارکردی) منظر شهری محله سنگ سیاه، از وضعیت مطلوبی برخوردار نیست. و به طور میانگین 4 متغییر (مقیاس و تناسبات فضا؛ رنگ بندی و مصالح به کار رفته؛ توجه به بناهای یادمانی و آرامگاهی در منظر و درختکاریها) با میانگینهای بین 5/2 تا 3 وضعیت به مراتب مناسبتری دارند و متغییرهای (تنوع و ریتم (مبلمان شهری و ...) و رضایت از فضای سبز محله) با میانگین 58/1 در وضعیت بسیار نامناسبی قرار دارند. نتایج پژوهش بیانگر آن است که با توجه به اینکه میزان نامطلوبی منظر شهری محله سنگ سیاه شیراز به یک اندازه نبوده و بیشترین نارضایتی از ابتدا از بُعد کارکردی و سپس به ترتیب از ابعاد زیباشناختی و حس مکان بوده است، در برنامهریزیهای بهبود کیفیت منظر شهری، ضمن توجه به هر سه بُعد منظر شهری، باید به بعد کارکردی که در شرایط بحرانیتری نسبت به دو بُعد زیباشناختی و حس مکان قرار دارد، توجه ویژهتری نمود.
