نقد صورت گرایانه غزلی عرفانی از مولانا

الموضوعات : عرفان اسلامی

فاطمه مرادی ¹ (دانش آموخته دکتری زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران.)

تاريخ الإرسال : 12 السبت , شعبان, 1444 تاريخ التأكيد : 12 السبت , شعبان, 1444 تاريخ الإصدار : 18 الأربعاء , جمادى الأولى, 1443

الکلمات المفتاحية: مولانا, Criticism, فرمالیسم, نقد, Rumi, Mystic poetry, Formalism, غزل عرفانی,

ملخص المقالة :

اشعار مولانا به عنوان یکی از ستون های اصلی نظم فارسی، جایگاهی ویژه دارد و اهمیت آن بر کسی پوشیده نیست. تا کنون پژوهش های بسیاری راجع به غزلیات شمس صورت گرفته است اما بررسی این غزلیات با نگاه فرمالیستی و صورت گرایانه می تواند ابعاد دیگری از این اشعار را آشکار سازد.در نقد فرمالیستی، فرم وشکل اثر مبنای تحلیل زیبایی شناسانه قرار می‌گیرد تا به معنای نهفته در اثر برسد. معنایی که حتی در مواقعی مورد نظر خالق اثر هم نیست.یکی از غزلیات زیبای دیوان شمس؛ غزلی است با مطلع ای دل چه اندیشیده ای در عذر آن تقصیرهاکه در این پژوهش تلاش شده است گوشه ای از زیبایی ها و ظرافت های این غزل به تصویر کشیده شود. زیبایی های که در ظاهر سخن و ترکیب نحوی و چیدمان واژه ها و موسیقی کلام نهفته و به غزل عمق و غنای خاصی بخشیده است.