اخلاق دینی- عرفانی در احیاء علوم‌الدین و المحجه البیضاء فیض کاشانی (با نگاهی به نسبت دین و اخلاق)
الموضوعات : عرفان اسلامیعبدالرضا شریفی 1 , احمد حسنی رنجبر 2 , علی اصغر حلبی 3
1 - دانشجوی دکتری تخصصی زبان و ادبیات فارسی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
2 - استاد گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
3 - استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد تهران مرکزی، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
الکلمات المفتاحية: اخلاق فلسفی, احیاء علوم‌الدین غزالی, المحجه البیضاء, اخلاق نقلی, اخلاق دینی-عرفانی,
ملخص المقالة :
این مقاله به اخلاق دینی- عرفانی امام محمد غزالی و فیض کاشانی در احیاء علوم‌الدین و المحجه البیضاء به صورت تحلیلی و تطبیقی و به روش کتابخانه‌ای و اسنادی پرداخته، ضمن روشن نمودن مفهوم دین و اخلاق نزد فیض و غزالی، چهار نوع وابستگی دین و اخلاق را که عبارت‌انداز: وابستگی معرف‌شناسانه، زبان‌شناسانه، وجودشناسانه و روان‌شناسانه در این دو اثر استنباط و استخراج و تبیین کرده است و سرانجام رویکردهای اخلاقی حاکم بر این دو متن را ذیل سه عنوان اخلاق فلسفی، اخلاق نقلی و اخلاق عرفانی به بحث گذاشته و اشتراک و تمایز فیض و غزالی در اخلاق فضیلت گرای عرفانی و نیز شیوة تهذیب احیاء علوم‌الدین را روشن ساخته است. آخرت‌اندیشی و باطن‌بینی افعال انسانی از آموزه‌های مهم فیض و غزالی در اخلاق عرفانی است.
_||_
