جلوه هایی از تربیت چندفرهنگی در مثنوی معنوی با محوریت نگرش عرفانی
الموضوعات : عرفان اسلامی
فرهاد کاکه رش
1
(
استادیار دانشگاه آزاد اسلامی واحد مهاباد، گروه زبان و ادبیات فارسی
)
هیرو خاتونی
2
(
دانش آموخته دانشگاه آزاد اسلامی، دانشگاه آزاد اسلامی ارومیه، گروه علوم تربیتی
)
الکلمات المفتاحية: مؤلفه های چندفرهنگی, تربیت چندفرهنگی, مثنوی,
ملخص المقالة :
مولوی، بزرگ‌ترین شاعر و نویسنده عارف قرن هفتم و در تاریخ زبان و ادب فارسی، شخصیّتی دوران‌ساز و تأثیرگذار در تحوّلات ادبی فرهنگی بوده است. آثار مولوی، تاکنون هدف رویکردهای مختلف پژوهشی قرار گرفته است. در پژوهش حاضر، تلاش شده از منظری دیگر بر آفرینش‌‌های ادبی و فکری آثار مولوی نگریسته و جلوه‌‌های از تربیت چندفرهنگی در آن‌‌ها باز نموده شود. هدف کلی این پژوهش، بررسی جلوه هایی از تربیت چندفرهنگی و میزان مصداق آن در آثار مولوی بوده و جهت بازشناسی و استخراج مؤلفه های تربیت چندفرهنگی، به مثنوی مولوی توجه شده است. بدین منظور ابتدا مبانی نظری آموزش و پرروش چندفرهنگی مطالعه و 10 مقوله از مهم‌ترین مؤلفه های آن مشخص شده و، الگوهایی از مثنوی مولوی بر اساس این مؤلفه ها تحلیل شده‌اند. روش تحقیق در این پژوهش در اساس مطالعه کتابخانه‌‌ای و تحلیل محتوا و واحد تحلیل، مضمون حکایات یا آموزه ها بوده است، امّا به لحاظ ماهیّت و روش در شمار تحقیقات توصیفی- تحلیلی قرار می‌‌گیرد. جامعه آماری آموزه های از مثنوی مولوی تشکیل می -دهدنتایج نشان می دهد که توجه به رویکرد تربیت چندفرهنگی در مثنوی مولوی در همه مؤلفه های دهگانه مذکور در این پژوهش و تربیت چندفرهنگی، نمود فراوان داشته و این مقوله ها به فراوانی مورد تأکید قرار گرفته است.
