رمزگشایی زن در غزلیات عرفانی ابن عربی
الموضوعات : عرفان اسلامیسیمین ولوی 1 , حمید عابدی فیروز جایی 2
1 - دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکزی، استادیار گروه زبان و ادبیات عربی، تهران، ایران
2 - دانشگاه آزاد اسلامی، واحد تهران مرکزی، دانشجوی دکتری زبان و ادبیات عربی، تهران، ایران
الکلمات المفتاحية: رمز, زن, غزل عرفانی, ابن عربی, وحدت وجود,
ملخص المقالة :
مقاله حاضر به بیان شیوه به کارگیری رمز زن در غزلیات عرفانی ابن عربی می‌پردازد. ابن عربی بنیانگذار سبک جدیدی در عرفان نظری است که در لابلای آثارش مشهود است. او به ویژه در غزلیات عرفانی خود که دیوان ترجمان الاشواق را به آن اختصاص داده است با استفاده از عبارات ویژه غزل مادی در پی بیان اشاراتی است که رنگ و بوی الهی و عرفانی تام دارد. اساس کار او در غزلیات عرفانی بسط تفکر «وحدت وجود» است. در این جستار با ذکر مقدماتی درباره عرفان ابن عربی و چارچوب فکری او به رموزی اشاره خواهد شد که اساس کار او را در غزلیات عرفانی شکل می‌دهد
