دنیا؛ نماد عالم ظلمت در عرفان اسلامی
الموضوعات : عرفان اسلامیمصطفی سالاری 1 , سید احمد حسینی کازرونی 2
1 - دانشجوی دکتری زبان وادبیات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد بوشهر- ایران
2 - استاد گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد بوشهر- ایران
الکلمات المفتاحية: عرفان اسلامی, عالم نور, سیمای دنیا, نماد, عالم ظلمت,
ملخص المقالة :
در عرفان اسلامی، همواره شاهد ارائه سیمای ناخوشایند و فریبکار از دنیا هستیم. این نگرش، با آنچه در دیگر مکتبهای عرفانی مشاهده میشود، همسو است؛ اما آنچه مخاطب را به بازنگری این نگرش فرا میخواند، همسویی غیر قابل انکاری است که دیدگاه مطرح شده در عرفان اسلامی را به نحوهی مطرح شدن دنیا در برخی از متون اسلامی پیوند میزند. در این راستا، شاهد تلاش عرفا جهت ایجاد ارتباط میان مصداق دنیا و مفاهیم خاصی هستیم که در نهایت مبین جنبه ظلمانی دنیا است؛ نظیر فریبکاری، دشمنی و ...؛ علاوه بر این، شیطان، بیشترین ارتباط را با دنیا برقرار میکند. از آنجا که دیگر عناصر شیطانی که با همیاری خویش، عامل اخراج آدم از بهشت شدند، در کنار شیطان با دنیا در ارتباطند؛ میتوان به این نتیجه رسید که مبحث مذکور، برگرفته از تعالیم و معارف اسلامی است؛ چرا که این بنمایه مأخوذ از قرآن است؛ همچنان که وجود پارهای شواهد در آیات و احادیث بر این نظریه تأکید میکند.
