اثرات اپی ژنتیک پاراکوات بر تکامل جنین قبل از لانه گزینی

الموضوعات : مجله پلاسما و نشانگرهای زیستی

حدیثه بهشتی دافچاهی ¹ (گروه زیست شناسی، دانشکده علوم پایه، واحد رشت، دانشگاه آزاد اسلامی،رشت، ایران)
پرستو وکیلی نظامی ² (گروه زیست شناسی، دانشکده علوم پایه، واحد رشت، دانشگاه آزاد اسلامی،رشت، ایران.)
فاطمه السادات موسوی ³ (گروه زیست شناسی، دانشکده علوم پایه، واحد رشت، دانشگاه آزاد اسلامی،رشت، ایران.)
نجمه رنجی ⁴ (گروه زیست شناسی، دانشکده علوم پایه، واحد رشت، دانشگاه آزاد اسلامی،رشت، ایران.)

تاريخ الإرسال : 16 الأربعاء , ذو القعدة, 1443 تاريخ التأكيد : 11 السبت , ربيع الثاني, 1444 تاريخ الإصدار : 22 الأحد , صفر, 1444

الکلمات المفتاحية: پاراکوات, جنین, اپی ژنتیک, DNA methylation, epigenetics, متیلاسیون DNA, لانه گزینی, pre-implantation embryos, prenatal exposures, developmental programing,

ملخص المقالة :

اولین مرحله حیاتی در برنامه رشد در زمان قبل از لانه گزینی، زمان پس از لقاح تخمک و قبل از لانه گزینی جنین در رحم اتفاق می افتد. این دوره نمایانگر یک پنجره آسیب‌پذیر است زیرا اپی ژنوم تحت تغییرات دینامیک در الگوی متیلاسیون DNA قرار می‌گیرد. تغییر در برنامه ریزی اولیه مجدد جنینی می تواند الگوهای متیلاسیون DNA را مختل کند و تغییرات دائمی را در برنامه رشد ایجاد کند و منجر به شروع پیامدهای نامطلوب سلامت در نتاج شود. اگرچه شواهد زیادی وجود دارد که نشان می دهد قرار گرفتن در معرض مواد مضر در طول رشد جنین قبل از لانه گزینی می تواند باعث ایجاد تغییرات اپی ژنتیکی پایدار در فرزندان شود، اما مکانیسم ها هنوز به طور کامل شناخته نشده اند. از آنجایی که تغییرات فیزیولوژیکی یا پاتولوژیک در متیلاسیون DNA می تواند به عنوان پاسخی به نشانه های محیطی رخ دهد، محیط زیست مناسب نقش مهمی در موفقیت رشد جنین ایفا می کند. در این مقاله مروری، مکانیسم‌های درگیر در برنامه‌ریزی مجدد اپی ژنتیک جنینی طی متیلاسیون DNA و عوامل استرس‌زای محیطی مادر، همچون اثرات علف کش پاراکوات در طول مراحل قبل از لانه گزینی جنین مورد بررسی قرار گرفته است.