بررسی تأثیر باسیلوس برویس پروبیوتیک بومی ایران بر ترشح هورمون‌های تیروئیدیT3  و T4در رت نر نژاد ویستار تحت شرایط استرس بی‌حرکتی مزمن

الموضوعات : مجله پلاسما و نشانگرهای زیستی

عفت عسکری مهر ¹ , پروانه جعفری ² , ندا اکبری ³

1 - دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات اراک، مرکزی.ایران.
2 - هیات علمی گروه میکروبیولوژی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات اراک، مرکزی.ایران
3 - هیات علمی گروه میکروبیولوژی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات اراک، مرکزی.ایران

تاريخ الإرسال : 02 الأربعاء , شعبان, 1436 تاريخ التأكيد : 22 السبت , ذو القعدة, 1439 تاريخ الإصدار : 21 الإثنين , جمادى الثانية, 1435

الکلمات المفتاحية: باسیلوس برویس, پروبیوتیک, هورمونهای  T3و T4, استرس,

ملخص المقالة :

مقدمه و هدف:پژوهش‌ها نشان داده‌اند که استرس اثرات مختلفی بر سیستم درون‌ریز بدن دارد. قرارگیری در شرایط استرس‌زا موجب تغییردر سطوح هورمون‌های تیروئیدی می‌شود. با توجه به نقش پروبیوتیک‌ها در کاهش استرس، هدف از این مطالعه بررسی میزان اثرگذاری باسیلوس برویس، پروبیوتیک بومی ایران بر ترشح هورمون‌های T3و T4در رت‌های نر تحت شرایط استرس بی‌حرکتی مزمن ‌است.روش­ کار:در این مطالعه تجربی32 سر رت نر نژاد ویستار با سن ۴ هفته و وزن تقریبی ۱3۰-۱۱۰ گرمانتخاب و به‌طور تصادفی در ۴ گروه، 2 گروه کنترل منفی و مثبت و 2 گروه آزمون تقسیم‌بندی شدند. گروه کنترلمنفی و مثبت روزانه ml۱ بافرPBS  خنثی دریافت می‌کردند در حالی‌که گروه کنترل مثبت درطول 21 روز به مدت۱۵ دقیقه تحت شرایط استرس بی‌حرکتی مزمن قرار داده ‌شدند. گروه‌های آزمون در طی مدت آزمون با بافر PBS حاوی پروبیوتیک به میزان گاواژ داده شدند در حالی که گروه آزمون مقدمه و هدف:پژوهش‌ها نشان داده‌اند که استرس اثرات مختلفی بر سیستم درون‌ریز بدن دارد. قرارگیری در شرایط استرس‌زا موجب تغییردر سطوح هورمون‌های تیروئیدی می‌شود. با توجه به نقش پروبیوتیک‌ها در کاهش استرس، هدف از این مطالعه بررسی میزان اثرگذاری باسیلوس برویس، پروبیوتیک بومی ایران بر ترشح هورمون‌های T3و T4در رت‌های نر تحت شرایط استرس بی‌حرکتی مزمن ‌است.روش­کار:در این مطالعه تجربی۳2 سر رت نر نژاد ویستار با سن ۴ هفته و وزن تقریبی ۱3۰-۱۱۰ گرمانتخاب و به‌طور تصادفی در ۴ گروه، 2 گروه کنترل منفی و مثبت و 2 گروه آزمون تقسیم‌بندی شدند. گروه کنترلمنفی و مثبت روزانه ml۱ بافرPBS  خنثی دریافت می‌کردند در حالی‌که گروه کنترل مثبت درطول 21 روز به مدت۱۵ دقیقه تحت شرایط استرس بی‌حرکتیمزمن قرار داده ‌شدند. گروه‌های آزمون در طی مدت آزمون با بافر PBSحاوی پروبیوتیک به میزان گاواژ داده شدند در حالی که گروه آزمون 2 تنها در شرایط استرس قرار می‌گرفت. بعد از طی 21 روز، خون‌گیری از قلبرت‌ها انجام شد و بعد از تهیه سرم، میزان ترشح هورمون‌هایT3  و T4با استفاده از روش الایزا مورد سنجش قرار گرفت.یافته ­ها:نتایج حاصله از این تحقیق نشان داد که استرس سبب کاهش معنی‌دار میزان هورمون T4از 0008921/05071 0/0به mg/dl001288/00444/0می‌شود(0008/0= P Value). درحالی‌که میزان هورمونT4در گروه آزمون1 در مقایسه با گروه کنترل منفی تفاوت معنی‌داری نشان نداد(0854/0= P Value). میزان ترشح هورمون T4در گروه آزمون ۲نسبت به گروه کنترل مثبت و آزمون 1 به‌صورت معنی‌داری بیشتر بود(00۱/۰>P Value). بنابراین پروبیوتیک در شرایط استرس میزان ترشح هورمون T4را به صورت معنی‌داری افزایش می‌دهد. در مورد T3اختلاف معنی‌داری بین گروه‌ها مشاهده نشد.نتیجه گیری:باسیلوس برویس پروبیوتیک سطح ترشح هورمون T4را درشرایط استرس در رت‌ها افزایش می‌دهد. بنابراین نتایج این بررسی می‌تواند در به‌کارگیری باسیلوس برویس به‌عنوان یک عامل مؤثر در کنترل سطوح هورمون‌های تیروئیدی نقش مهمی داشته باشد. تنها در شرایط استرس قرار می‌گرفت. بعد از طی 21 روز، خون‌گیری از قلبرت‌ها انجام شد و بعد از تهیه سرم، میزان ترشح هورمون‌هایT3  و T4با استفاده از روش الایزا مورد سنجش قرار گرفت.یافته ­ها:نتایج حاصله از این تحقیق نشان داد که استرس سبب کاهش معنی‌دار میزان هورمون T4از 0008921/05071 0/0به mg/dl001288/00444/0می‌شود(0008/0= P Value). درحالی‌که میزان هورمونT4در گروه آزمون1 در مقایسه با گروه کنترل منفی تفاوت معنی‌داری نشان نداد(0854/0= P Value). میزان ترشح هورمون T4در گروه آزمون ۲نسبت به گروه کنترل مثبت و آزمون 1 به‌صورت معنی‌داری بیشتر بود(00۱/۰>P Value). بنابراین پروبیوتیک در شرایط استرس میزان ترشح هورمون T4را به صورت معنی‌داری افزایش می‌دهد. در مورد T3اختلاف معنی‌داری بین گروه‌ها مشاهده نشد.نتیجه گیری:باسیلوس برویس پروبیوتیک سطح ترشح هورمون T4را درشرایط استرس در رت‌ها افزایش می‌دهد. بنابراین نتایج این بررسی می‌تواند در به‌کارگیری باسیلوس برویس به‌عنوان یک عامل مؤثر در کنترل سطوح هورمون‌های تیروئیدی نقش مهمی داشته باشد.