بررسی اثر برگ گیاه کاهوی ایرانی بر عملکرد و بافت کبد در موش های صحرایی نر بالغ تحت تیمار با اتانول

الموضوعات : مجله پلاسما و نشانگرهای زیستی

فاطمه سپرهم ¹ (دانشجوی کارشناسی ارشد، گروه بیولوژی، واحد کازرون، دانشگاه آزاد اسلامی، کازرون. ایران.)
مهرداد شریعتی ² (دانشیار، گروه بیولوژی، واحد کازرون،دانشگاه آزاد اسلامی، کازرون. ایران)
اکبر زراعت پیشه ³ (استادیار، گروه بیولوژی، واحد جیرفت، دانشگاه آزاد اسلامی، جیرفت. ایران.)

تاريخ الإرسال : 29 الأربعاء , ربيع الثاني, 1436 تاريخ التأكيد : 22 السبت , ذو القعدة, 1439 تاريخ الإصدار : 01 الأربعاء , ربيع الثاني, 1436

الکلمات المفتاحية: کبد, اتانول, موش صحرایی, کاهو,

ملخص المقالة :

زمینه و هدف:امروزه مصرف الکل به عنوان یک معضل اجتماعی سبب ایجاد بیماری ها و ناهنجاری های مختلف در بدن انسان به خصوص اختلالات کبدی، می باشد. هدف از این مطالعه بررسی اثر برگ گیاه کاهوی ایرانی (Lactuca sativaL.) بر سطح سرمی آنزیم های کبدی(ASTALTALP  و GGT)، میزان آلبومین و پروتئین تام، تغییرات بافت کبد به دنبال مصرف اتانول، می باشد.روش کار:در این مطالعه به منظور القای آسیب کبدی، از اتانول استفاده شد. 48 سر موش صحرایی نر بالغ از نژاد ویستار با وزن 10190 گرم به صورت تصادفی در 6 گروه 8 تایی قرار گرفتند و با مقادیر 20% و 40% و 60% کاهو و اتانول 30% تیمار شدند. اتانول با دوز 1 میلی لیتر بر 100 گرم وزن موش(میانگین 2 میلی لیتر) روزانه به صورت خوراکی و کاهو به صورت ترکیب با غذای روزانه به مدت 28 روز تجویز شدند. پس از خون­گیری و جداسازی سرم، میزان فعالیت آنزیم های کبدی(ASTALTALP  وGGT ) و آلبومین و پروتئین تام درون سرم اندازه گیری و به منظور مطالعات هیستوپاتولوژی کبد، مقاطع بافتی تهیه گردید.یافته ها:تغییرات وزن بدن و کبد در گروه های دریافت کننده اتانول و کاهو نسبت به گروه کنترل معنی دار نمی باشد. میزان تغییرات آنزیم های ASTALTALP GGT، پروتئین تام و آلبومین در گروه های تجربی دریافت کننده کاهو نسبت به گروه تیمار شده با اتانول به تنهایی، در سطح آماری 05/0 Pمعنی دار بود. مطالعات بافتی نشان داد که در گروه تیمار شده با اتانول مناطق وسیع خالی از سلول های هپاتوسیت وجود دارد و روند بهبودی در گروه های تجربی دریافت کننده کاهو مشاهده شد.نتیجه­گیری:مصرف کاهو در دوز 60 % کاهو به علت داشتن ترکیبات آنتی اکسیدانی و فنلی بیشتر، باعث محافظت سلول های کبدی در مقابل استرس اکسیداتیو ناشی از اتانول می شود در نتیجه سطح آنزیم ها و فاکتورهای بیوشیمیایی کبد به حد طبیعی برمی­گردد و تخریب بافت کبد به حداقل می رسد.