نگرشی به تمثیل در ادبیات تعلیمی

الموضوعات :

سیّد احمد حسینی کازرونی ¹ (استاد زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد بوشهر- ایران)
محمدرضا کمالی بانیانی ² (عضو هیأت علمی گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ایذه- ایران)

تاريخ الإرسال : 29 الجمعة , شوال, 1436 تاريخ التأكيد : 19 الثلاثاء , صفر, 1437 تاريخ الإصدار : 27 الإثنين , جمادى الأولى, 1437

الکلمات المفتاحية: نظم تعلیمی, شعر و نثر فارسی, تعلیم و تمثیل, دانش‌های فلسفی و اجتماعی, Farsi prose and poetry, training and allegory, social and philosophical knowledge, didactic poetry,

ملخص المقالة :

تمثیل که شاخه ای از تشبیه است ذکر روایتی است به شعر یا نثر که مفهوم واقعی آن را از طریق برگرداندن اشخاص و حوادث به صورت هایی غیر از آنچه که در ظاهر دارند حاصل می شود یا بیان داستان و حدیثی است به طریق ذکر مثال و مثل در اصطلاح ادبی نوع خاصی است که آن را به فارسی داستان (دستان) می گویند و مثل و افسانه در معنی وجاهت اشتراک دارند. ادبیات تعلیمی، نوشته ها و آثاری است که برای خواننده و دریافت کننده پیام، دانش و معارفی را بیان کند و یا تعلیماتی از قبیل علوم فلسفی، مذهبی و دیگر علوم را نشان دهد. در طول سالیان گذشته و قرن هایی که بر ادبیات فارسی گذشته، آثار بسیاری در ادبیات تعلیمی همراه با تمثیل در شعر و نثر پدید امده است که هر کدام دریایی از معارف را به همراه دارد امّا در تصّور ادب فارسی نیز آثاری یافت می شود که هر از چندی در تاریخ ادبیات فارسی در زمرة ادب تعلیمی قرار می گیرد امّا داخل در ادبیات نیست که باید این آثار را نظم تعلیمی بنامیم.