مفاهیم معطوف به انتظار در شعر کهن فارسی (با رویکرد روایی تمثیلی)
الموضوعات :
سعیده ساکی انتظامی
1
(
مربی زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی- واحد خرم آباد- ایران
)
سکینه آذری
2
(
مربی ، دانشگاه آزاد اسلامی- واحد خرم آباد- ایران
)
محمد رسول یوسفوند
3
(
مدرس، دانشگاه آزاد اسلامی- واحد خرم آباد- ایران
)
الکلمات المفتاحية: شعر فارسی, Persian poetry, ظهور مهدی, امامت, روایی تمثیلی, Appearance of the Mahdi, prayers, allegorical narrative,
ملخص المقالة :
شاعران فارسی زبان با دلبستگی به دین اسلام تمدنی اسلامی– ایرانی را پایه گذاری کردند که آموزه های دینی معطوف به انتظار در شعر کهن فارسی توسط این شاعران متجلی شده است. در این پژوهش با استخراج اشعار با مضامینی پیرامون مفاهیم آخرالزمانی شامل مقولاتی چون: دجال، رجعت، امامت و ... در محدوده زمانی قرن پنجم الی دهم هجری قمری، یک طبقه بندی از اشعار ارائه شد و سپس با توجه به تفسیرهای ادبی، سیمای موعود، نشانه های ظهور و ویژگی های عصر ظهور با تطبیق بر آیات و روایات در شعر فارسی به شیوه توصیفی - تحلیلی ارائه گردید. نتایج حاکی از آن است که اشارات شاعران در اشعار به مسأله موعود ریشه روایی دارد، دیدگاه شاعران جنبه عقلانی داشته و مبتنی بر احادیث و آیات قرآنی است که مورد تأیید علمای شیعه و سنی نیز می باشد، شعر شاعران با موضوع مهدویت در گذشت قرن ها، فرهنگی با عنوان شعر مهدوی را به وجود آورده است و تمدنی عظیم و اسلامی را بنیاد گذاشته است.
