معرفی و شناخت سلیمان‌نامۀ (شاهنامة سلیمانی) عارف و بررسی رویکرد تمثیلی شاعر به تاریخ
الموضوعات :اسماعیل عبدی مکوند 1 , فرزاد قائمی 2
1 - گروه زبان و ادبیات فارسی. دانشگاه فرهنگیان. اهواز
2 - استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایران
الکلمات المفتاحية: تمثیل, Allegory, فتح‌الله عارف, سلیمان‌نامه, دورۀ عثمانی, Fathollah-e Aref, Suleiman-name, Ottoman period,
ملخص المقالة :
دست نویس‌های متون کمترشناخته شدة فارسی در روشن کردن زمینه های مختلف تاریخی، فرهنگی، ادبی کشورهای دارای سابقه تمدنی کهن، اهمیت فراوان دارند. در ژانر حماسه‌های تاریخی فارسی، دست نویس‌های منتشرنشدة بسیاری وجود دارد که به منزلۀ گنجی گران بها حاوی نکات بسیاری از میراث تاریخی ایران و میراث فرهنگی زبان فارسی هستند، امّا تاکنون شناسایی و معرفی نشده اند. سلیمان‌نامه یا شاهنامه سلیمانی یا شاهنامه عارف یکی از این آثار است که فتح الله عارف، شاهنامه‌چی دربار عثمانی، در سال 969 ه. ق. آن را به رشتۀ تحریر درآورده است. سلیمان نامه اثری تاریخی از نوع وقایع نامه ها دربارة تاریخ سلطان سلیمان قانونی است؛ تاریخی که گرایش شاعر- مورخ به تمثیل بدان رویکرد حماسی و گاه تعلیمی بخشیده است. این مقاله پژوهشی کیفی با رویکرد تحلیلی و استنباطی است که به معرفی سلیمان نامه و تحلیل کارکرد تمثیل در آن به عنوان یک کیفیت سبکی بارز پرداخته است.
_||_
