هویت بومی و منطقهای اشعار منوچهر آتشی در محمل تمثیل
الموضوعات :
مرضیه غزنوی
1
(دانشجوی دکتری گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد علوم تحقیقات ساوه، دانشگاه آزاد اسلامی، ساوه، ایران)
عباسعلی وفایی
2
(استاد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه علامه طباطبایی)
ملک محمد فرخزاد
3
(استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد علوم تحقیقات ساوه، دانشگاه آزاد اسلامی، ساوه، ایران)
الکلمات المفتاحية: شعر معاصر, منوچهر آتشی, contemporary poetry, Manuchehr Atashi, تمثیل در شعر معاصر, هویت بومی, Allegory in contemporary poetry, native identity,
ملخص المقالة :
در دورهای که جهانوطنی بهشدت تبلیغ میشود، پاسداشت عناصر هویتبخش بومی و قومی، امری اجتنابناپذیر و شایسته مینماید که بار این مهم را بسیاری از هنرمندان، شاعران و نویسندگان کشورها بر دوش میکشند. این پژوهش برآن است تا نشان دهد که منوچهر آتشی شاعر بلندآوازۀ جنوب در فضای سرشار از تبلیغات بنیانبرافکن که از همه سو افکار را تسخیر کرده است، چگونه توانسته هویت بومی و منطقهای خود را در فضای بیکرانۀ شعر ماندگار سازد. بررسیها نشان میدهد که آتشی برای نگهداشت عناصر هویتبخش بومی و منطقهای خود، از بستر تمثیل سود جسته و با نقل روایت و ذکر خاطرات از گذشتهای بس دور تا زمان حاضر، هویت بومی را در شعرش خوانا و تأثیرگذار کرده است. سپس با تلفیق بین لغات، اصطلاحات، ضربالمثلها و واژگان بومی منطقه خود با زبان رسمی فارسی، به این توانایی دست یافته تا هویت بومی و اقلیم و در نهایت اشعار خود را ماندگار سازد.
_||_