ادبیات عاشقی در میان ارامنه ایران وارمنستان
الموضوعات :گیتی فرجی 1 , علی محمد پشت دار 2
1 - دانشجوی دکتری ادبیات تطبیقی
آکادمی علوم ارمنستان
2 - دانشیار زبان و ادبیات فارسی
دانشگاه پیام نور ـ تهران ـ ایران
الکلمات المفتاحية: Iran, انسان, طبیعت, Armenia, سایاتنوا, شعر عاشقی, ادبیات ارمنی, Sayatnova, Erotic poem, Armenian,
ملخص المقالة :
شعر عاشقی در فرهنگ معنوی بسیاری از ملل آسیائی و اروپایی، از جمله ملل ترک و ارمنی یکی از عرصههای پر بار و غنی آفرینش هنری فولکوریک و ادبی است. شعر عاشقی به ویژه در ادبیات ملل ترک و ارمنی دارای اهمیت فراوانی است و قسمت نسبتاً بزرگی از ادبیات شفاهی و مکتوب این ملتها را به خود اختصاص میدهد. شعر عاشقی از اواخر قرن شانزدهم میلادی به طور جدی و چشمگیردر ادبیات ارمنی پا گرفت، درنیمه دوم قرن هفدهم در میان تودههای مردم رواج گستردهای یافت و در قرن هجدهم به اوج شکوفایی رسید. در این مقاله مابه بررسی شعر عاشقی و به ویژه سایاتنوا برجستهترین چهرۀ شعر عاشقی در ادبیات ارمنی با عاشقهای ارمنی اصفهان و تأثیرپذیری آنها ازخسرووشیرین فرهاد می پردازیم.
1- باغچینیان، هـ. (1988)، « صایاتنوا»، ایروان.
2- پاروپرسواک (1969)، «صایاتنوا»، ایروان.
3- سایاتنوا، (1987)، تصنیفهای سایاتنوا، ایروان.
4- میناسیان، ل.گ (1964). عاشقهای ارمنی فریدن. تهران: [بی نا].
5- ــــــــــــــ (1967). ترانه سرا کشیش گارابت. تهران: [بی نا].
6- نوریزاده، احمد (1384)، صد سال شعر ارمنی، تهران: چشمه.
7- یرمیان، آرام (1920). عاشق هارتون اوغلی. اصفهان: [بی نا].
8- ــــــــــــ (1920). عاشقهای ارمنی ایرانی. جلفای اصفهان: [بی نا].
9- ــــــــــــ (1921). عاشقهای ارمنی ایرانی. جلفای اصفهان.
10- ــــــــــــ (1925). عاشقهای متأخر ارمنی ایرانی. ونیز: [بی نا].
11- ــــــــــــ (1929). عاشق غول هوهانس. ونیز: سن لازار.