بررسی تاثیر نانوفلاکس‌های MgO، SiO2 و ZnO برخواص جوشکاری با گاز محافظ آلومینیوم 7075

الموضوعات : نانومواد

مسلم پایدار ¹ , مجتبی جعفریان ² , صاحبعلی منافی ³ , سید شهاب‌الدین طباطبایی نائینی ⁴

1 - دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران، گروه مهندسی مواد، تهران، ایران
2 - دانشگاه آزاد اسلامی، واحد شاهرود، گروه مهندسی مواد، شاهرود، ایران
3 - دانشگاه آزاد اسلامی، واحد شاهرود، گروه مهندسی مواد، شاهرود، ایران
4 - دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران، گروه مهندسی مواد، تهران، ایران

تاريخ الإرسال : 12 الثلاثاء , شوال, 1439 تاريخ التأكيد : 12 الثلاثاء , شوال, 1439 تاريخ الإصدار : 20 الخميس , ربيع الثاني, 1435

الکلمات المفتاحية: فرآیند جوشکاری با گاز محافظ, نانوفلاکس اکسیدی, آلومینیوم 7075,

ملخص المقالة :

در این پژوهش تاثیر انواع نانوفلاکس‌های فعال بر روی عمق نفوذ، عرض و ریزساختار جوش توسط فرآیند جوشکاری با گاز محافظ تیگ بر روی آلومینیوم 7075 با ضخامت mm 5 مورد بررسی قرار گرفت. طبق نتایج بیشترین و کمترین میزان عمق نفوذ به ترتیب مربوط به نانوفلاکس SiO2 و حالت بدون فلاکس می‌باشد. نانوفلاکس‌های SiO2، MgO و ZnO به ترتیب میزان عمق نفوذ جوش را نسبت به جوشکاری بدون استفاده از نانوفلاکس به ترتیب 255%، 97% و 84% افزایش دادند. سطح ظاهری جوش‌ها با افزودن نانوفلاکس تغییر کرده و ریزدانه‌ترین ساختار در ناحیه متاثر از حرارت مربوط به نانوفلاکس SiO2 بود. همچنین بررسی میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) از سطح مقطع جوش نشان داد که در اثر وزش قوس و جابجایی مذاب، نانوفلاکس به سمت کناره‌های جوش جابجا می‌شود.