تاثیر یادگیری مشارکتی بر رابطه معلم_شاگرد، آشفتگی روانشناختی و اهداف پیشرفت دانش‌آموزان

الموضوعات :

زهرا صدری ¹ , طاهره الهی ² , ذکراله مروتی ³

1 - دانشگاه زنجان، زنجان، ایران
2 - دانشیار گروه روانشناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه زنجان، زنجان ایران
3 - دانشیار گروه روانشناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه زنجان، زنجان، ایران

تاريخ التأكيد : 29 الإثنين , رمضان, 1445 تاريخ الإصدار : 18 السبت , ربيع الأول, 1446

الکلمات المفتاحية:

ملخص المقالة :

پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر یادگیری مشارکتی بر رابطه معلم_شاگرد، آشفتگی روانشناختی و اهداف پیشرفت دانش‌آموزان انجام گرفت روش: روش پژوهش شبه آزمایشی (پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل) بود. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان پسر پایه هفتم دوره اول متوسطه مدارس شهر اصفهان در سال تحصیلی 1402-1401 بود که از بین آنها به صورت نمونه‌‌گیری هدفمند 50 نفر (25 نفر در گروه آزمایش و 25 نفر درگروه گواه) به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. ابزارهای پژوهش به منظور جمع‌آوری داده‌های مربوط به هر یک از متغیرها، پرسشنامه‌های رابطه معلم - شاگرد موری و زیواچ (۲۰۱۱)، آشفتگی روانشناختی کسلر (2002)، اهداف پیشرفت میدلتون و میگلی (۱۹۹۷) بودند و نیز برای برگزاری جلسات یادگیری مشارکتی از روش جیگساو استفاده شد. یافته‌ها: نتایج نشان داد یادگیری به شیوه مشارکتی بر بهبود رابطه معلم شاگرد (671/4=F، 036/0=P) تاثیر مثبت معناداری دارد ولی در آشفتگی روانشناختی (055/0-=F، 816/0=P ) و اهداف پیشرفت (414/1=F، 240/0=P) تفاوت معناداری یافت نشد. نتیجه‌گیری: براساس نتایج حاصل می‌توان بیان نمود که مدارس با به کارگیری فرایند یادگیری مشارکتی می‌توانند زمینه لازم جهت بهبود رابطه معلم شاگرد دانش آموزان را فراهم آورند و در مورد دو متغیر دیگر نیازمند پژوهش بیشتری است.