تحلیل و تفسیر کارکردهای پوشاک در رمان کلیدر

الموضوعات :

ریحانه فرامرزی کفاش ¹ , علی عشقی سردهی ² , حسن دلبری ³ , ابوالقاسم امیراحمدی ⁴

1 - دانشجوی دکتری، گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد سبزوار، دانشگاه آزاد اسلامی، سبزوار، ایران
2 - استادیار، گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد سبزوار، دانشگاه آزاد اسلامی، سبزوار، ایران.
3 - استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه حکیم سبزواری
4 - استادیار، گروه زبان و ادبیات فارسی، واحد سبزوار، دانشگاه آزاد اسلامی، سبزوار، ایران

تاريخ الإرسال : 11 الجمعة , شوال, 1440 تاريخ التأكيد : 11 الجمعة , شوال, 1440 تاريخ الإصدار : 14 الخميس , رجب, 1440

الکلمات المفتاحية:

ملخص المقالة :

رمان کلیدر اثر محمود دولت‌آبادی است. این رمان دربرگیرندۀ درون‌مایه‌های تاریخی، اجتماعی و حماسی است. یکی از پرکاربردترین شیوه‌های بیان غیرمستقیم بن‌مایه‌های این رمان استفاده از پوشاک و مناسبات آن است. مقالۀ حاضر در پی آن است که نقش پوشاک در بیان غیرمستقیم و پنهانی درون‌مایه‌های رمان کلیدر چیست و چه کارکردهایی برای آن می‌توان در نظر گرفت. برای پاسخ پرسش پژوهش، به شیوۀ توصیفی و تحلیلی و مبتنی بر روش کتابخانه ای به کلیدر نگریسته شده است. در مقاله نخست به معرفی اجمالی پوشاک قوم کرد و محلی سبزوار اشاره شده است؛ سپس پوشاک و مناسبات آن در کلیدر از منظر عناصر بلاغی و داستانی مورد بررسی قرار گرفته است. در پایان نتیجه گرفته شده است که دولت‌آبادی با بهره‌مندی از کارکردهای گوناگون پوشاک و مناسبات آن مبانی اجتماعی روزگار داستان و وقایع تاریخی گذشته را در حالات گوناگون اجتماعی و فردی با بهره‌گیری از توانمندی‌های زبانی و هنرهای بلاغی و عناصر داستانی به‌زیبایی ترسیم کرده است

المصادر:

کتاب­ها

1. امیدی، ناهید(1382). دیده و دل و دست(پژوهشی در پوشاک و هنرهای سنتی خراسان). مشهد: به‌نشر.


2. بیهقی، ابوالفضل(1376). تاریخ بیهقی. تصحیح: خلیل خطیب‌رهبر. چاپ ششم،تهران: مهتاب.


3. جمشیدی‌پور، یوسف(بی‌تا). فرهنگ امثال فارسی شامل: امثال، ضرب‌المثل‌ها، حکم، خرافات و فولکورهای رایج و منسوخ. تهران: کتابفروشی فروغی.


4. دولت آبادی، محمود(1374). کلیدر. 10ج.چاپ یازدهم. تهران: فرهنگ معاصر.


5. دولت آبادی، محمود(1380). ما نیز مردمی هستیم(گفت و گو با محمود دولت آبای). چهل تن، امرحسن و فریاد، فریدون.چاپ سوم. تهران: چشمه و فرهنگ معاصر.


6. دهخدا، علی اکبر(1373)، لغت نامه،چاپ اول دوره جدید. تهران: مؤسسۀ انتشارات و چاپ دانشگاه تهران.


7. روح‌الامینی، محمود(1386). حمام عمومی در جامعه و فرهنگ و ادب دیروز: نگرش و پژوهش مردم‌شناختی.چاپ اول. تهران: اطلاعات.


8. شمیسا، سیروس(1375). بیان و معانى.چاپ دوم. تهران: فرودس.


9. شمیسا، سیروس(1370). نگاهى تازه به بدیع.چاپ سوم. تهران: فردوس. تهران.


10. شهشهانی، سهیلا(1374). تاریخچۀ پوشش سر در ایران.چاپ اول. تهران: مدبر.


11. متین، پیمان(1383). پوشاک ایرانیان. تهران: دفتر پژوهش‌های فرهنگی.


12. محتشم، حسن (1375). فرهنگ‌نامۀ بومی سبزوار. زیر نظر عباس محمدیان.چاپ اول. سبزوار: دانشگاه آزاد اسلامی.


13. محتشم، حسن (1378). فرهنگوارۀ تحلیل امثال و حکم ضرب‌المثل‌های سبزواری (1001 مثل و کنایه).چاپ اول. سبزوار: معاونت پژوهشی دانشگاه آزاد اسلامی.


14. معین، محمد(1371). فرهنگ لغت.چاپ هشتم. تهران: امیرکبیر.


15. میرصادقی، جمال(139). عناصر داستان.چاپ نهم. تهران: سخن.


16. وحیدیان کامیار ،تقی(1376). در قلمرو زبان و ادبیّات فارسی .چاپ اول.مشهد: محقق.


17. وحیدیان‌کامیار، تقی(1387). بدیع از دیدگاه زیباشناسی.چاپ سوم. تهران: سمت.


18. همایی، جلال‌الدین(1371). فنون بلاغت و صناعات ادبی.چاپ هشتم .تهران: مؤسسۀ نشر هما.


19. یاوری، حسین(1378). نساجی سنتی ایران.چاپ دوم. تهران: سازمان تبلیغات اسلامی، حوزۀ هنری.


20. یوردشاهیان، اسماعیل(1380). تبارشناسی قومی و حیات ملی. تهران: فرزان.

مقالات

1. زارعی،اسداله(1392). «بازتاب فرهنگ پوشاک و لباس در ادبیات ایران(با نگاهی به دیوان حافظ)». فصلنامۀ هنر علم و فرهنگ. شمارۀ 1.صص63-72.


2. کروبی، آرزو و فیاض انوش(1393). «بررسی تاریخ پوشاک مردانه در دورۀ ایلخانان(736- 654ه.ق.)». دوفصلنامۀ علمی-پژوهشی تاریخ‌نامۀ ایران بعد از اسلام. سال5. شمارۀ9. پاییز و زمستان صص 159-182.