بررسی تکنیک‌های طنزپردازی در داستان‌های خسرو شاهانی
الموضوعات :
1 - دانشگاه شیراز
2 - دانشگاه شیراز
الکلمات المفتاحية: کلید واژه‌ها: خسرو شاهانی, تکنیک‌های طنزپردازی , طنز موقعیت, اسامی‌طنزآمیز, طنز,
ملخص المقالة :
طنز، یکی از انواع مهم ادبی است که قبل از مشروطه اغلب به شکل حکایت‌های کوتاه اخلاقی و گاه اجتماعی رواج داشته است و سابقۀ آن در داستان کوتاه، به بعد از مشروطه برمی‌گردد. خسرو شاهانی از جمله نویسندگانی است که به این نوع ادبی توجه کرده است و می‌توان طنز را یکی از عناصر برجسته و تأثیرگذار در داستان‌های وی دانست. در این پژوهش، با روش توصیفی‌تحلیلی و با استفاده از آمار، به بررسی شگردهای طنزپردازی خسرو شاهانی در هشت کتاب (آدم عوضی، الکی‌خوش‌ها، گره کور، کور لعنتی، وحشت آباد، پهلوان محله، فلوکس دکتر بقراط، شیئ مرموز) پرداخته شده است. یافته‌های این پژوهش نشان می‌دهد شاهانی از اغلب تکنیک‌های طنزپردازی استفادۀ فراوان داشته و تنوع تکنیک‌ها در آثار او به چشم می‌خورد؛ البته از تکنیک های کوچک‌نمایی، آیرونی کلامی و فضاسازی، بهرۀ بیشتر برده است. علاوه براین، شاهانی به طنز موقعیت توجه ویژه‌ای نشان می‌دهد و در بیان دردها و مشکلات جامعه، به این شیوه مهارت زیادی از خود نشان می‌دهد به طوری که در تمام کتاب‌های بررسی شده، چند داستان به شیوه طنز موقعیت به چشم می‌خورد. از نکاتی که می‌توان به عنوان وجه تمایز طنز شاهانی با آثار طنزپردازان معاصر وی به آن اشاره کرد استفادۀ هنرمندانۀ او از اسامی خنده‌دار و انتخاب نام‌ها در جهت تقویت طنز در داستان و نیز گستردگی و تنوع تکنیک‌های طنزپردازی در آثار اوست.
