بررسی نقش زمان در سیاست‌گذاری عمومی

الموضوعات : سیاست پژوهی ایرانی (سپهر سیاست سابق)

مقصود رنجبر ¹ ( استادیار، گروه علوم سیاسی، دانشکده علوم انسانی، واحد قم، دانشگاه آزاد اسلامی، قم، ایران )
علی اکبر ندائی ² ( دانشجوی دکتری سیاست‌گذاری عمومی، واحد قم، دانشگاه آزاد اسلامی، قم، ایران )

تاريخ الإرسال : 16 الخميس , جمادى الأولى, 1442 تاريخ التأكيد : 06 الجمعة , شعبان, 1442 تاريخ الإصدار : 18 الإثنين , شعبان, 1443

الکلمات المفتاحية: تصمیم‌گیری, زمان, سیاست‌گذاری عمومی,

ملخص المقالة :

هدف پژوهش حاضر بررسی نقش زمان در سیاست‌گذاری عمومی است. سوال اصلی پژوهش این است که چرا باید به زمان در تدوین و اجرای سیاست‌ها اهمیت داد؟ روش پژوهش توصیفی- تحلیلی بوده و نتایج نشان داد که تدوین و اجرای سیاست‌ها فرآیندهایی هستند که در آن سیاست اتخاذ شده باید از لحاظ زمان، هزینه‌ها و منابع، به دقت در ابتدای امر بررسی و تحلیل گردند، تا در صورت امکان به کاهش زمان این فرایندها اقدام نمود. موضوع در جایی مهم و بغرنج می‌گردد که زمان در تصویب طرح‌ها و برخی سیاست‌ها که نیاز به قانونی شدن دارند، به علت وجود ساختارهای متعدد دخیل در امر قانونگذاری طولانی می‌شود. سیاست‌گذار باید با بذل توجه ویژه به زمان در هر مرحله از سیاست‌گذاری از شناخت مشکل گرفته تا تدوین، اجرا و ارزیابی سیاست به عنوان چرخه‌های سیاست‌گذاری از این آفت‌ها و آسیب‌ها دوری نماید تا بر اثربخشی و کارآمدی سیاست‌ها بیافزاید.

المصادر:

احمدی، علیرضا؛ جعفری اسکندری، میثم؛ مرتجی، سید طه حسین؛ نوذری، حامد (1392). بهبود پیش‌بینی زمان اتمام پروژه بر مبنای اطلاعات سیستم مدیریت ارزش کسب شده. مدیریت فردا، 37، ص19-5.

الوانی، سید مهدی (1392). تصمیم‌گیری و تعیین خط‌مشیء دولتی. تهران: سمت، چاپ هجدهم.

الوانی، سید مهدی؛ شریف‌زاده، فتاح (1396). فرآیند خط‌مشیءگذاری عمومی. تهران: علامه طباطبایی، چاپ پانزدهم.

بخشی‌زاده، علیرضا؛ کردنانیج، اسدالله؛ خداداد حسینی، سید احمد؛ احمدی، پرویز (1395). تاثیر نگرش نسبت به تبلیغات تلویزیونی بر وفاداری مشتریان به مجتمع‌های تجاری (مورد مطالعه؛ مجتمع تجاری اطلس مال در سریال پایتخت 3). پژوهش‌های ارتباطی، 88، ص147-125.

پارسونز، واین (1392). مبانی سیاست‌گذاری عمومی و تحلیل سیاست‌ها. حمیدرضا ملک محمدی. تهران: مطالعات راهبردی، چاپ سوم، ج2.

پورعزت، علی اصغر (1389). مدیریت راهبردی عصر مدار؛ رویکرد آینده‌پژوهانه به منافع عمومی. تهران: دانشگاه امام صادق(ع).

پیرسون، پل (1393). سیاست در بستر زمان. محمد فاضلی. تهران: نشر نی.

تاج مزینانی، علی اکبر؛ غفاری، غلامرضا؛ باقری، یاسر (1396). وضعیت زمان، مسئله بودگی و صورت‌بندی سیاست‌گذاری اجتماعی (مطالعه موردی؛ لوایح و طرح‌های مجلس هشتم و نهم). برنامه‌ریزی رفاه و توسعه اجتماعی، 33، ص36-1.

ترنتمان، فرانک؛ شاو، الیزابت (1397). زمان، مصرف و زندگی روزمره. ترجمه علیرضا مرادی. تهران: انتشارات علمی و فرهنگی.

حسن‌پور، حسینعلی؛ نوررنگ، احمد؛ نبی‌زاده، محمدحسین (1393). ارائه مدل زمان‌بندی مقاوم پروژه با منابع محدود و حل آن با استفاده از الگوریتم شبیه‌سازی تبرید. پژوهش‌های مدیریت در ایران، 1، ص24-1.

دهشیار، حسین (1381). چارچوب تئوریک سیاست خارجی موفق. سیاست خارجی، 4، ص1050-1031.

رز، ریچارد (1390). سیاست‌گذاری عمومی مقایسه‌ای. ترجمه حمیدرضا ملک محمدی. تهران: پژوهشکده مطالعات راهبردی.

طاهرزاده، آرش (1397). تأثیر مدیریت زمان بر ریسک هزینه تمام شده در پروژه‌های تولیدی. آفاق علوم انسانی، 17، ص87-69.

فرهودی، علیرضا (1386). مدیریت زمانی پروژه‌ها. کتاب ماه علوم و فنون، 90، ص67-65.

قلی‌پور، رحمت‌الله (1395). تصمیم‌گیری سازمانی و خط‌مشیءگذاری عمومی. تهران: سمت، چاپ هفتم.

مران جوری، مهدی؛ علیخانی، راضیه (1388). نظریه محدودیت‌ها. حسابدار، 213، ص77-74.

مشبکی، اصغر (1373). فرآیند تصمیم‌گیری و اهمیت زمان. مدیریت توسعه، 25، ص15-1.

ملک محمدی، حمیدرضا (1394). مبانی و اصول سیاست‌گذاری عمومی. تهران: سمت.

مورن، مایکل؛ رین، مارتین؛ گودوین، روبرت (1393). دانشنامه سیاست‌گذاری عمومی. ترجمه محمد صفّار. تهران: میزان.

نریمانی، میثم (1392). تأملاتی در طراحی سازوکارهای اقتصادی، اجتماعی با تاکید بر حوزه سیاست‌گذاری عمومی. تهران: مهکامه.

وحید، مجید (1388). سیاست‌گذاری عمومی. تهران: میزان.