مقایسه سیستم آموزشی(مهارتی) جمهوری اسلامی ایران با ژاپن از منظ رسیاستگذاری آموزشی

الموضوعات : سیاست پژوهی ایرانی (سپهر سیاست سابق)

مهدی عسکری ¹ (دانشجوی دکتری سیاست گذاری عمومی، واحد قم، دانشگاه آزاد اسلامی، قم، ایران)
محمدحسن الهی منش ² (استادیار، گروه علوم سیاسی، واحد قم، دانشگاه آزاد اسلامی، قم، ایران)
رضا پریزاد ³ (استادیار، گروه علوم سیاسی، واحد قم، دانشگاه آزاد اسلامی، قم، ایران)

تاريخ الإرسال : 27 الجمعة , شوال, 1438 تاريخ التأكيد : 24 الجمعة , ذو الحجة, 1438 تاريخ الإصدار : 03 السبت , محرم, 1439

الکلمات المفتاحية: آموزش, ژاپن, مهارت, ایران,

ملخص المقالة :

آموزشهای مهارتی کلید توسعه پایدار در هر کشور است و در حال حاضر اهمیت خاص آن بر کسی غامض و پنهان نیست . ما در این پژوهش تلاش نمودیم تا با روش علمی این مساله را مورد توصیف،تبیین و تجزیه علمی قرار دهیم. با توجه به اینکه سوال تحقیق ما در ارتباط با، مقایسه سیاستگذاری آموزش مهارتی جمهوری اسلامی ایران و ژاپن بوده و دلایل ناکارآمدی آموزش مهارتی در ایران لذا هرچند روشهای و مدلهای گوناگونی در خصوص این پژوهش در سطح گسترده مطرح است؛ولیکن فرض نمودیم روش شش مرحله فلیپس بهترین و منطبق ترین روش است.بدین معنا که روندی معنا دار و نظامند از آموزش تطبیقی رابیان نمائیم، تا بتوانیم الزامات تحلیل مفهومی درست از یک مساله، جدا سازی متغیرهای تحت بررسی، توسعه فرضیه، بررسی مجدد تحلیل مفهومی بر اساس یافته ها و نیز بررسی قابلیت تعمیم پذیری یافته ها را به طور روشمند بررسی نمائیم.ازنتایج بدست آمده در این پژوهش هماهنگ کردن باآموزشهای رسمی و غیررسمی، دارای نظام پادشاهی و ارباب – رعیتی، شروع اصلاحات آموزشی در یک دوره تاریخی(میجی،امیر کبیر) ، و بازار محور بودن،انعطاف پذیر بودن،هدفمند بودن ،بهرور بودن و هماهنگی بخش خصوص و دولتی و وجود نهاد سیاستگذاری مستقل و کارامد از نقاط افتراق ایران و ژاپن می باشد. این پژوهش از روش توصیفی- تحلیلی با رویکرد تطبیقی می باشد

المصادر:

 

1. اشتریان، کیومرث(1386)، سیاستگذاری عمومی ایران، تهران، انتشارات سمت، چاپ اول.


2. آقازاده، احمد، (1393) آموزش و پرورش تطبیقی، انتشارات سمت، چاپ دانشگاه تهران، چهاردهم.


3. الوانی، سید مهدی(1386)خط مش گذاری دولتی، تهران: سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی دانشگاه ها چاپ دوازدهم


4. الوانی، سید مهدی؛ شریف زاده، فتاح (1390) فرایند خط مشی گذاری عمومی، تهران؛ انتشارات دانشگاه علامه‌طباطبایی، چاپ هشتم.


5. پرند، کوروش؛ نیرومند، پوراندخت، خرجی ارمکی، اکبر، (1390) نگاهی بر نظام آموزشی مهارت و فناوری، تهران، سازمان آموزش فنی و حرفه‌ای کشور


6. ثابت نژاد، حمیدرضا؛ حاتم‌زاده، علیرضا؛ وحدتی‌جو، مجید؛ محمدهاشمی، زهرا (1389) بررسی تطبیقی آموزشی‌های فنی و حرفه‌ای در کشور ژاپن و ایران، پروژه تحقیقاتی سازمان فنی و حرفه‌ای کل کشور و وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی.


7. سند راهبردی، مهارت و فناوری سازمان آموزش فنی و حرفه‌ای کشور (1390)، تهران، انتشارات سازمان آموزش فنی و حرفه‌ای کشور.


8. فیض، داود؛فیض، محمود(1384) طراحی الگوی تعاملی آموزش فنی و حرفه‌ای و کارآفرینی، مجموعه مقالات دومین همایش ملی نقش آموزش فنی و حرفه ای، جلد اول


9. قلی پور، رحمت الله(1387) تصمیم گیری و خط مشی عمومی، تهران، سازمان مطالعه و تدوین کتب علوم انسانی


10. کریمی، محمد؛لاری، رضا(1394) آشنایی با آموزش فنی و حرفه ای ژاپن، انتشارات سازمان آموزش فنی و حرفه ای ایران


11. متوسلی، محمود، (1381)، روند آموزش فنی و حرفه‌ای در ژاپن، تهران، دانشکده اقتصاد دانشگاه تهران.


12. ملک محمدی، حمیدرضا (1394) مبانی اصول سیاستگذاری عمومی، تهران، انتشارات سمت، چاپ اول.


13. مورن، مایکل، مارتین، استفان، کودین، روبرت، (1393)، دانشنامه سیاستگذاری عمومی، ترجمه علی مصفا، انتشارات سمت، چاپ اول.


14. موسوی، سید علی، (1389)، ارزیابی آمادگی یادگیری الکترونیکی سازمان آموزش فنی و حرفه‌ای کشور، پایان نامه دوره کارشناسی ارشد مهندسی فناوری اطلاعات، دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه تربیت مدرس.


15. مولر، پیر(1382)سیاستگذاری عمومی، ترجمه حمید رضا ملک محمدی، تهران: انتشارات دادگستر


16. نصرتیه، غلامرضا(1389) مطالبی پیرامون آموزش فنی و حرفه ای، انتشارات: معاونت فنی و آموزشی – مرکز تربیت معلم


17. هادی پیکان، مهربان(1388) الگویی برای فرایند خط مش گذاری در نظام آموزش عالی جمهوری اسلامی، رساله دکتری، دانشگاه علامه طباطبایی


18. Ahmad, Hashim(2011) Buliding cauity of deacher and Trainers in Jechnical ahdocaion Education and traning.


19. Boateng, Christina (2012) Restructuring vocational and Technical Education in Ghana, the Role of Leadership Development. International Journal of Humanities and Social Science, 2(4).