بررسی ریخت‌شناختی و مولکولی روابط گونه‌های گل شیپوری در ایران

الموضوعات :

لیلا جودی ¹ (استادیار، دانشکده کشاورزی و علوم دامی، واحد شبستر، دانشگاه آزاد اسلامی، شبستر، ایران.)

تاريخ الإرسال : 22 الإثنين , ذو القعدة, 1441 تاريخ التأكيد : 20 الأربعاء , صفر, 1442 تاريخ الإصدار : 05 الثلاثاء , صفر, 1442

الکلمات المفتاحية: ماکزیمم پارسیمونی, مارکر مولکولی, کلاستر, بایسین, گل شیپوری, روابط فیلوژنی,

ملخص المقالة :

هدف: در این تحقیق حدود گونه‌‌های Arum در ایران با استفاده از مارکرهای مولکولی و ریخت‌شناختی مورد بررسی قرار گرفت. مواد و روش‌ها:نمونه‌‌های گیاهی از مناطق مختلف ایران جمع‌‌آوری گردید و یا از نمونه‌‌های هرباریومی استفاده شد. در روش مورفومتری بررسی‌‌های آماری با استفاده از نرم‌افزار SPSS نسخه 18 انجام شد. 29 صفت کیفی و کمّی با روشWard و UPGMA تحلیل شد. روش مولکولی با مارکر کلروپلاستی trnL-F انجام گرفت. یافته‌ها:تحلیل کلاستر بر پایۀ اطلاعات ریخت‌شناسی با روش Ward سه کلاد از Arum را نشان می‌‌دهد. کلاستر Iشامل A. giganteum است. کلاستر IIشامل A. conophaloides و A. viresence و کلاستر IIIشامل دوگروه می‌باشد. کلاستر IIIA. maculatum، A. kotschyi و A. korolkowii را در خود جای داده است. براساس نتایج حاصل از دندروگرام UPGMA، A. maculatum و A. giganteum در گروه‌‌های مجزا قرار می‌‌گیرند. گروه سوم به دو زیرگروه: زیرگروه اول A. conophaloides و زیرگروه دوم A. kotschyi، A. korolkowii و A. virescence تقسیم می‌‌شود. نتایج آنالیزهای مولکولی بر‌‌اساس تحلیل ماکزیمم پارسیمونی و بایسین روابط فیلوژنتیکی گونه‌‌ها نشان داد که تمام گونه‌‌ها در کلاد Arae یک گروه مونوفیلتیک را تشکیل می‌‌دهند. A. maculatum در یک کلاد مجزا، A. kotschyi و A. korolkowii به همراه A. rupicola (ژن بانک) کلاد مونوفیلتیک تشکیل دادند. A. giganteum گونه انحصاری ایران براساس مطالعات مولکولی و ریخت‌شناسی در یک کلاد کاملاً مجزا قرار می‌‌گیرد. به‌طور کلی نتایج ریخت‌شناسی و مولکولی، با هم هم‌سویی دارد و حدود گونه‌های تحت مطالعه مشخص شده است.

المصادر:

1. Ghahreman A. Plant systematics, Coromophytes of Iran.Vol.3. Iran university press. 1994. [In Persian]


2. Boyce PC & Croat TB. The Uberlist of Araceae, Totals for Published and Estimated Number of Species in Aroid Genera. 2011. Available at: http://www.aroid.org/genera uberlist.


3. Espindola A, Buerki S, Bedalov M, Kupfer P & Alvarez N. New insights into the phylogenetic and biogeography of arum (araceae): unravelling its evolutionary history. Bot. J. Linn. Soc. 2010; 163:14–32.


4. Chouteau M, Gibernau M & Barabe D. Relationships between floral characters, pollination mechanisms, life forms, and habitats in Araceae. Bot. J. Linn. Soc. 2008; 156: 29–42.


5. Gholipour A, Sonboli A. Rediscovery of Acorus calamus (Acoraceae) in Iran. Taxonomy and Biosystematics Journal (TBJ). 2014; 15: 113-116. [In Persian].


6. Boyce PC. Arum - a decade of change. Aroideana. 2006; 29: 132–9.


7. Assadi M. Flora of Iran. Research Institute of Forest and Rangelands, National Botanical Garden of Iran; 1988, N: 2.20 pages.[In Persian]


8. Riedl H. Flora Iranica. 1963; N:2.


9. Cusimano N & et al. Relationships within the araceae: comparison of morphological patterns with molecular phylogenies. Amer. J. Bot. 2011; 98: 654-668.


10. Cusimano N, Barrett MD, Hetterscheid WLA & Renner SA. Phylogeny of the Areae (Araceae) implies that Typhonium, Sauromatum, and the Australian species of Typhonium are distinct clades. Taxon. 2010; 59: 439-447.


11. Cabrera LI & et al. Phylogenetic relationships of aroids and duckweeds (Araceae) inferred from coding and noncoding plastid DNA. Amer. J. Bot. 2008; 95: 1153–1165.


12. Keating RC. Collenchyma in Araceae: Trends and relation to classification. Bot. J. Linn. Soc. 2000; 134: 203-214.


13. Bogner J, Johnson KR, Kvacek Z & Upchurch GR. New fossil leaves of Araceae from the Late Cretaceous and Paleogene of western North America. Zitteliana. 2007; 47: 133-147.


14. Boyce PC. The genus Arum (A Kew magazine monograph). London: Royal Botanic Gardens; 1993: 235.


15. Keshavarzi M, Babaei Kh, Seifali M & Jaleh Safaeipour J. Evaluation of Morphological Diversity and Determination of Eremopyrum Genetic Identification Key in Iran. Quarterly Journal of Research and Manufacturing. 2006; 1(1).


16. Hennig, W.1966. Phylogenetic Systematics. (University of IIIinois Press: rbana,IIIinois).


17. Maddison WP & Maddison DR. Mesquite (version 2.74): A modular system for evolutionary analysis. 2010. Available at: http://mesquiteproject.org


18. Swofford DL. Phylogenetic analysis using parsimony (PAUP). Ver.4. Sinauer Associated Sunderlandm Massachusetts; 2002. DOI: 10.1111/j.0014-3820.2002.tb00191.x.


19. Ronquist F & Huelsenbeck JP. Bioinformatics. 2003;19:1572-1574.


20. Gibernau M, Favre Ch, Talou T & Raynaud Ch. Floral odor of Arum italicum. Aroideana. 2004; 27:142-147.


21. Mansion G, Rosenbaum G, Schoenenberger N, Bacchetta G, Rosselló JA & Conti E. Phylogenetic analysis informed by geological history supports multiple, sequential invasions of the Mediterranean Basin by the angiosperm family Araceae. Syst. Biol. 2008; 57: 269-285.


22. Linz J, Stökl J, Urru I, Krügel T, Stensmyr M. Molecular phylogeny of the genus Arum (Araceae) inferred from multi-locus sequence data and AFLPs. Taxon. 2010; 59: 405-415.


23. Joudi L, Mehregan I, Assadi M & Farajzadeh D. Molecular phylogeny of the family Araceae as inferred from the nuclear ribosomal ITS data. IJGP. 2017; 5: 32-39.


24. Boyce PC. Plant portrait. Arum pictum. Bot. Mag. (Kew Mag.). 1988; 5: 72–76.


25. Akaike H. A new look at the statistical model identification. IEEE Transactions on Automatic Control. 1974; 19: 718-723.


26. Mayo SJ, Bogner J & Boyce PC. The genera of Araceae. U.K: The Trustees, Royal Botanic Gardens57; 1997.