بررسی شاخص‌های فقهی ارتباط غیرکلامی با نامحرم در جامعه اسلامی
الموضوعات :
سمیه رستمی
1
(دانشجوی دکتری، واحد قم، دانشگاه آزاد اسلامی، قم، ایران)
احمد مرادخانی
2
(استادیار، واحد قم، دانشگاه آزاد اسلامی، قم، ایران)
محمدرضا سالاری فر
3
(استادیار، پژوهشگاه حوزه و دانشگاه، قم، ایران)
سید محمد شفیعی
4
(استادیار، واحد قم، دانشگاه آزاد اسلامی، قم، ایران)
الکلمات المفتاحية:
ملخص المقالة :
از مباحث مهم و مطرح در جوامع اسلامی، ارتباط غیرکلامی زنان و مردان نامحرم است. احکامی که دین اسلام در این زمینه عرضه داشته بیانگرتوجه ویژه اسلام نسبت به سلامت و آرامش روانی فرد و جامعه است. پژوهش حاضر درصدد است تا شاخص های ارتباط غیر کلامی با نامحرم را بر اساس آیات و روایات بررسی کند تا شیوه ارتباط صحیح با نامحرم را در جامعه تبیین نماید. این نوشتار با روش توصیفی تحلیلی و با رویکرد فقهی به تبیین مهم‌ترین این شاخص‌ها پرداخته است. از جمله این شاخص ها: نهی از نگاه های خیره و هوس آلود نامحرمان به یکدیگر، نهی از هرگونه لمس و تماس جسمی با نامحرم، رعایت پوشش مناسب و نهی از هرگونه خودنمایی و جلوه گری در رفتار با نامحرم است. در پایان چنین حاصل شده که اصل حاکم بر سبک ارتباط غیر کلامی با نامحرم باید بر اساس اصل عدم مفسده و به‌دوراز هرگونه انتقال پیام‌های حسی و عاطفی در رفتار باشد؛ و در این صورت است که ارتباطات دارای ارزش اخلاقی و موردپسند دین اسلام خواهد بود.
_||_
