تأملی بر حکم استحباب زیارت سید الشهدا (علیه السلام)
الموضوعات : فقه و مبانی حقوق
مهدی مهدوی امین
1
,
احمد مرادخانی
2
1 - مدیرعامل مرکز مطالعات مدیریت اسلامی امین
2 - دانشیار گروه فقه و مبانی حقوق اسلامی، واحد قم، دانشگاه آزاد اسلامی، قم، ایران.
الکلمات المفتاحية:
ملخص المقالة :
اصل زیارت اهل بیت و زنده کردن امر ولایت جزو واجباتی است که کتاب و سنت به ضرورت و آثار آن شهادت می‌دهد. اما در این میان در روایت وارد شده، بر زیارت امام حسین(ع) تأکید ویژه‌ای شده است. سؤالی که مطرح است اینکه آیا واقعا این تأکیدات تنها بر استحباب زیارت دلالت دارند یا ظرفیت دلالت بر وجوب را نیز دارا هستند؟ مقالۀ حاضر با هدف اثبات این دیدگاه با روش توصیفی-تحلیلی به بررسی روایات مربوطه می‌پردازد. با مراجعه به روایات صادرشده می‌توان دریافت که زیارت امام حسین(ع) برخلاف دیدگاهی که امروز مشهور شده است یعنی استحباب آن، به عنوان فریضه‌ای بر هر مؤمنی اعم از زن و مرد یک بار در عمر واجب می‌باشد. برای این برداشت یک‌سری ادله عام مانند تذکر به ایام الله و احیای امر ولایت وجود دارد. اما ادلۀ خاص روشنی نیز وارد شده است؛ روایاتی که تصریح دارند مانند روایاتی که زیارت را فریضه دانسته‌اند، روایاتی که ترک آن را موجب دخول در آتش بیان کرده‌اند. و روایاتی که ظهور در وجوب دارند؛ مانند روایات حسرت در روز حسرت، یا نقص ایمان برای تارک زیارت امام حسین(ع). اگرچه این دیدگاه خلاف نظر مشهور است اما قائلانی نیز همچون شیخ مفید و علامه مجلسی داشته است.
