تأثیر محلول‌پاشی پیش از برداشت پوتریسین، اسپرمین و اسپرمیدین بر برخی صفات، آنزیمی و ماندگاری گل رز رقمblack baccara روی بوته

الموضوعات :

محمد رضا اسماعیل خان زندی ¹ (گروه علوم باغبانی، دانشکده کشاورزی، واحد گرمسار، دانشگاه آزاد اسلامی، گرمسار، ایران)
الهام دانائی ² (علوم باغبانی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد گرمسار، گرمسار، ایران)

تاريخ الإرسال : 08 الثلاثاء , جمادى الثانية, 1435 تاريخ التأكيد : 13 الخميس , رمضان, 1435 تاريخ الإصدار : 27 السبت , شوال, 1435

الکلمات المفتاحية:

ملخص المقالة :

پلی آمین‌ها از گروه آمینی آلیفاتیک هستند و در محدودة وسیعی از فرآیندهای بیولوژیکی شرکت دارند، پلی ‌آمین‌ها به عنوان مواد تنظیم کننده رشد گیاهی در محدوده وسیعی از فرآیندهای رشد و نمو، شامل تقسیم سلولی، رویان زایی، ریخت زایی، گلدهی، رسیدن میوه ها، تکوین ریشه، تأخیر پیری، پایداری غشاها، جمع آوری رادیکال‌های فعال و تحمل تنش‌های مختلف مشارکت دارند، پوتریسین(put)، اسپرمین(spm) و اسپرمیدین(spd) از متداول‌ترین پلی آمین‌ها است. این تحقیق به منظور ارزیابی اثر پوتریسین، اسپرمین و اسپرمیدین روی برخی ویژگی‌های فیزیولوژیکی، مورفولوژیکی و بیوشیمیایی گل‌های رز رقمblack baccara انجام پذیرفت. رز با نام علمی Rosa hybrida گیاهی از خانواده رزاسه(Rosaceae) می‌باشد. در این خانواده حدود 107 جنس و3100 گونه وجود دارد. خانواده رز به همراه 24 خانواده دیگر در راسته رز قرار دارند. حدود 70 جنس از خانواده رز به عنوان گیاهان زینتی خوراکی و دارویی شناخته شده اند. درختان سیب، گلابی، به، هلو، بادام، گیلاس کاربرد خوراکی و اسپیره، شیرخشت و انواع رز کاربرد زینتی دارند. جنس رز حدود 140 گونه دارد که بیش از 20000 از ارقام آن نتیجه دورگ‌گیری و انتخاب گونه‌های جدید هستند. 95 گونه از رزها منشاء آسیایی، 18 عدد منشاء آمریکای شمالی و مابقی از اروپا وآفریقا منشا گرفته‌اند. این پژوهش بصورت کاملاً تصادفی با 7 تیمار شامل spm , spd وput در غلظت‌های ppm50 و 100 و آب مقطر بعنوان شاهد با سه تکرار و هر تکرار حاوی سه واحد آزمایشگاهی جمعاً 63 گلدان رز تشکیل شده است و صفات مورد ارزیابی شامل قطر گل، ارتفاع ساقه گل دهنده، شاخص پایداری غشاء سلول، آنتوسیانین گلبرگ، کلروفیل کل برگ، پرولین، پروتئین و ماندگاری گل روی بوته می‌باشد. نتایج حاصل از تجزیه واریانس آزمون چند دامنۀ دانکن نشان داد که اسپرمین ppm 100 بیشترین تأثیر را در بهبود صفات مورفولوژیکی، فیزیولوژیکی داشت و نتایج در سطح 1 % معنی دار بودند.