رابطه رهبری موثق با عملکرد اعضای هیأت علمی: نقش میانجی سرمایه روانشناختی و سرمایه اجتماعی
الموضوعات :
جعفر ترک زاده
1
(گروه مدیریت و برنامه‌ریزی آموزشی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه شیراز،)
نیره حسینی
2
(دانشجوی دکتری مدیریت آموزشی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه شیراز)
سودابه حسن زاده بارانی
3
(دانشجوی دکتری برنامه‌ریزی توسعه آموزش عالی، دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی، دانشگاه شهید بهشتی تهران،)
الکلمات المفتاحية:
ملخص المقالة :
پژوهش حاضر با هدف رابطه رهبری موثق با عملکرد اعضای هیأت علمی با تأکید بر نقش میانجیِ سرمایه روانشناختی و سرمایه اجتماعی انجام شد. روش تحقیق، توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری پژوهش، اعضای هیأت علمی دانشگاه فرهنگیان در سال تحصیلی 95 ـ 94 بود که تعداد 285 نفر با روش نمونه گیری خوشه ای به عنوان نمونة پژوهش انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از چهار پرسشنامة رهبری موثق (والومبوا و همکاران، 2008)، سرمایه روانشناختی (لوتانز و همکاران، 2007)، سرمایه اجتماعی (ترک زاده و محترم، 1391)، و عملکرد شغلی (حَسام و همکاران، 2015) که روایی و پایایی آنها محاسبه و گزارش شده است، استفاده شد. تحلیل داده ها با روش مدل یابی معادلات ساختاری انجام گرفت. یافته ها نشان داد رهبری موثق رابطه مثبت و معناداری با عملکرد اعضای هیأت علمی دارد. همچنین آزمون مدل مفهومی تحقیق نشان داد نقش میانجیِ سرمایه روانشناختی در رابطه بین رهبری موثق و عملکرد، مثبت، معنادار و کامل است. با این حال نتایج تحقیق، مؤید نقش میانجی سرمایه اجتماعی در رابطه بین رهبری موثق و عملکرد، خارج از مدل مفهومی تحقیق بود.
