مطالعه اثر نیمودیپین بر تشنجات ناشی از پرمترین در موش سوری

الموضوعات :

میرهادی خیاط نوری ¹ (گروه فارماکولوژی - دانشکده دامپزشکی- دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز)
میثم مقدم راد ² (دانش آموخته دامپزشکی- دانشکده دامپزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد تبریز)

تاريخ الإرسال : 19 السبت , محرم, 1432 تاريخ التأكيد : 06 السبت , رمضان, 1432 تاريخ الإصدار : 26 الإثنين , ربيع الثاني, 1433

الکلمات المفتاحية:

ملخص المقالة :

رمترین یک سم پیرتروئید سنتتیک با خاصیت حشره‌کشی است. این دارو در کشاورزی به عنوان حشره کش و در حیوانات و انسان برای از بین بردن انگل‌های خـارجـی استفـاده مـی‌شـود. مطالعات نشان داده‌اند که پرمترین دارای اثرات تشنج‌زایی در مدل‌های حیوانی مختلف است. نشان داده اند که این دارو، با اثر روی کـانال‌های سدیمی و کلسیمی و مهار سیستم گاباارژیک، باعث بروز تشنج مـی‌شود. نیمودیپین، مسدود کننده کانال‌های کلسیمی دی هیدرو پیریدینی با کـاربـرد وسیع برای درمان بیماری‌های قلبی– عروقی می‌باشد. مطالعات نشان داده‌اند که مسددهای کانال‌های کلسیمی اثرات ضدتشنجی در مدل‌های مختلف حیـوانـی دارند. هدف از این مطالعه تعیین اثر نیمودیپین بر تشنجات ناشی از پرمترین در موش سوری می‌باشد. در این مطالعه تجربی حیوانات دوزهای مختلف نیمودیپین (5/2، 5، 10، 20 و 40 میلی‌گرم بر کیلوگرم) را به صورت داخل صفاقی، 30 دقیقـه قبل از تزریق داخل صفاقی پرمترین (200 میلی گرم بر کیلوگرم) دریافت کردند. بعد از تزریق پرمترین، تشنجات کلونیک و تونیک مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که نیمودیپین به صورت وابسته به دوز باعث کاهش شدت تشنجات ناشی از پرمترین می‌شود، به طوری که نیمودیپین با دوز 5 میلی گرم بر کیلوگرم و 40 میلـی‌گرم بر کیلوگرم به ترتیب کمترین (05/0(p<‌ و بیشترین (001/0(p<‌ اثر ضدتشنجی را داشتند. نتایج بدست ‌آمده، فعالیت ضدتشنجی برای نیمودیپین پیشنهاد می‌کند که احتمالاً به دلیل اثر آنتاگونیستی بر کانال‌های کلسیمی وابسته بـه ولتاژ است.