بینامتنیت قرآنی در غزلیات حافظ شیرازی
الموضوعات : فصلنامه مطالعات قرآنیاحمدرضا یلمهها 1 , مسلم رجبی 2
1 - * عضو هیأت علمی گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد دهاقان(استاد).
2 - ** دانشجوی دکترای زبان و ادبیات فارسی دانشگاه حکیم سبزواری.
الکلمات المفتاحية:
ملخص المقالة :
در این پژوهش برآنایم تا از دیدگاه بینامتنیت قرآنی، غزلیات خواجه راز را مورد نقد و بررسی قرار دهیم. در حقیقت بینامتنیت قرآنی در سخنان این شاعر و عارف بزرگ، در اشکال مختلفی جلوهگر شده است. وی از واژگان و عبارات قرآنی به وفور در کلام خویش استفاده نموده است. این پژوهش با هدف نمایاندن بینامتنیت قرآنی در اشعار حافظ و با بررسی چگونگی استفاده حافظ شیرازی از آیات نورانی وحی در غزلیات پر شوراش صورت گرفته است تا در پایان بتوان با رنگ و روی قرآنی و دینی غزلیات خواجه راز بیش از پیش آشنا شد.
کتابنامه
قرآن کریم.
انوار، محمود. 1370، سفینه حافظ، تهران: انتشارات دانشگاه تهران.
آلن، گراهام. 1380، بینامتنیت، ترجمه پیام یزدانجو، تهران: مرکز.
حافظ، شمس الدین محمد. 1375، دیوان اشعار، با مقدمه قزوینی و غنی، تهران: جمهوری.
خرمشاهی، بهاءالدین و مسعود انصاری. 1376، پیام پیامبر(ص)، تهران: منفرد.
خرمشاهی، بهاءالدین. 1380، ذهن و زبان حافظ، تهران: ناهید.
خرمشاهی، بهاءالدین. 1381، حافظ نامه، دو جلد، تهران: علمی و فرهنگی.
شعیرى، تاج الدین. 1405ق، جامع الأخبار، قم: انتشارات رضى.
عزام، محمد. 2001، النص الغائب، دمشق: نشر دار الشروق.
محمدى شاهرودى، عبد العلى. 1377، معانی الأخبار، تهران: دار الکتب الاسلامیه.
مرتضایی، جواد. 1388، ز شعر دلکش حافظ، تهران: معین.
مقالات
ممتحن، مهدی و سمانه شریفی راد. زمستان 1390، «مدح در اشعار متنبی و حافظ»، فصلنامه مطالعات ادبیات تطبیقی، دانشگاه آزاد جیرفت، دوره 5، شماره 20، صفحه 137-149.