خودشیفتگی و خودستایی در اشعار خاقانی و بشار بن بُرد
الموضوعات :
سید مهدی مسبوق
1
(دانشیار زبان و ادبیات عربی دانشگاه بوعلی سینا.)
حمید آقاجانی
2
(دانشجوی دکتری زبان و ادبیات فارسی دانشگاه بوعلی سینا.)
کبری الوار
3
(کارشناس ارشد زبان و ادبیات عربی دانشگاه بوعلی سینا.)
علی عزیزی
4
(کارشناس ارشد زبان و ادبیات فارسی دانشگاه بوعلی سینا.)
الکلمات المفتاحية:
ملخص المقالة :
از جمله مفاهیم بازتاب‌یافته در ادبیات ـ به‌خصوص شعرـ پدیده نارسیسیزم یا همان خودشیفتگی است که علی‌رغم انعکاس این زاده احساسات مشترک انسانی در آثار و اشعار اکثر قریب به اتفاق شاعران، شاهد بازتاب چنین پدیده روان‌شناسانه‌ای به صورتی گسترده‌تر و قابل تأمل‌تر در اشعار برخی از شعرا از جمله خاقانی و بشار بن برد هستیم که خودستایی را به گونه‌ای گسترده، هنرمندانه و هدفمند در اشعار خویش جای داده‌اند و شخصیت حقیقی و هنری خود را ستوده‌اند. در این پژوهش چیستی و چرایی خودستایی در اشعار این دو شاعر نامی ادب عربی و فارسی و وجوه اشتراک و افتراق مشرب فکری آنان بررسی و تحلیل شده، و از این رهگذر، ارزش‌های حاکم بر فرهنگ ایرانی و عربی که در ظهور و بروز این گونه اشعار مؤثر بوده مورد توجه قرار گرفته است.
