واکاوی تطبیقی ادبیات اعتراض در اشعار سمیح القاسم و علیرضا قزوه (با تکیه بر انتقاد از نهادهای بینالمللی)
الموضوعات :صابره سیاوشی 1 , مصطفی جاوید مهر 2 , ناهید نصیحت 3
1 - دانشیار پژوهشگاه علوم انسانی ,ومطالعات فرهنگی
2 - کارشناسی ارشد زبان وادبیات عربی ،پژوهشگاه علوم انسانی ومطالعات فرهنگی
3 - استادیارگروه آموزش زبان وادبیات عربی دانشگاه فرهنگیان تهران.ایران
الکلمات المفتاحية: علیرضا قزوه, سمیح القاسم, المللی, شعر اعتراضی, نهادهای بین&lrm,
ملخص المقالة :
اعتراض نوعی موضعگیری است که اساسیترین کاربرد آن، سلب احساس امنیت از فرد یا مجموعهای است که مورد دادخواهی قرار گرفته است. درجۀ تأثیرگذاری اعتراض، بنابر نوع آن، متفاوت است. یکی از تأثیرگذارترین انواع اعتراض، در قالب شعر خودنمایی میکند؛ زیرا شاعران به‌وسیلۀ بیان اعتراضات خود، نقش بسزایی در بیدار کردن مردم و بیرون آوردن جامعه از خمودگی و وارفتگی دارند. این جستار به تطبیق اشعار اعتراضی دو شاعر معاصر فلسطینی و ایرانی به نامهای سمیح القاسم و علیرضا قزوه اهتمام دارد. تلاش نویسندگان بر آن بوده است که براساس مکتب آمریکایی ادبیات تطبیقی، اشتراکات و افتراقات اشعار این دو شاعر را، با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی مورد بررسی قرار دهند. نتایج به‌دست‌آمده نشان از آن دارد که نوع ادبیات سمیح القاسم آمیخته با عجز و ناتوانی است که نشان از ناامیدی ایشان دارد اما علیرضا قزوه از موضع قدرت و با نوعی قاطعیت به نقد نهادهای بینالمللی پرداخته است که نشاندهندۀ امیدواری اوست و این امیدواری و ناامیدی، ناشی از فضای جامعۀ این دو شاعر است؛ به این قرار که از نگاه سمیح القاسم به دلیل فقدان بستر مناسب، میزان تأثیرگذاری مفاهیم شعری به حداقل رسیده و درنهایت منجر به ناامیدی شاعر گشته است. از نتایج به‌دست‌آمدۀ دیگر نوع پردازش دو شاعر به مسائل است که هر دو شاعر برای میانتهی نشان دادن نهادهای بینالمللی، به ظواهر آن پرداختهاند با این تفاوت که سمیح القاسم به‌ظاهر اعضای این سازمانها پرداخته اما علیرضا قزوه بهطور کل ساختارها را به چالش کشیده است
_||_
