بررسی تطبیقی نظریۀ « احساس حقارت» و شیوه‌های مقابله با آن براساس روانشناسی فردگرای آدلر در اشعار شاعران زن ایران و عرب (سیمین بهبهانی، غاده السمان)
الموضوعات :
زهرا کریمی
1
(دانشجوی دکتری گروه زبان و ادبیات فارسی ، واحدرودهن ، دانشگاه آزاداسلامی، رودهن،ایران.)
سپیده سپهری
2
(استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشگاه آزاد اسلامی،واحد رودهن ، رودهن،ایران)
آرزو شمالی اسکویی
3
(استادیار گروه روانشناسی ، واحد رودهن ، دانشگاه آزاد اسلامی، رودهن،ایران.)
الهه حاجیها
4
(استادیار گروه روانشناسی ، واحد رودهن ،دانشگاه آزاد اسلامی، رودهن،ایران.)
الکلمات المفتاحية: نقد ادبی روانکاوانه, احساس حقارت, آلفرد آدلر, غاده السمان, سیمین بهبهانی,
ملخص المقالة :
نقد روانکاوانه، نقدی جدید و بینا‌‌رشته‎ای است که در آن پژوهشگر و یا منتقد، بر آن است تا جنبه‎های پنهان و یا زوایای مختلف رفتاری و نشانه‌های روانی موجود در یک اثر مورد نظر، اعم از ادبی و یا .... را بکاود تا بدین وسیله به تحلیل شخصیت نویسنده، هنرمند و یا اشخاص داستانی بپردازد. روانشناسی فردنگر به‌وسیلة آلفرد آدلر پایه‌گذاری شده است و یکی از نظریه‌های موجود در این روانشناسی فردگرا، نظریۀ احساس حقارت است. در این مقاله که به شیوۀ توصیفی– تحلیلی بر مبنای سندکاوی و شیوۀ مطالعات کتابخانه‌ای صورت گرفته است، اشعار دو تن از شاعران معاصر ایران و عرب (سیمین بهبهانی، غاده السمان) بر اساس نظریۀ احساس حقارت مبتنی روانشناسی فردگرای آدلر مورد تحلیل و بررسی قرار می‌گیرد. نتایج تحقیق نشان می‌دهد که احساس حقارت موجود در اشعار سیمین بهبهانی و غاده السمان به علت تبعیض جنسیتی موجود در جامعه بوده است و مهم‎ترین مؤلفه‎ها و شاخصه‌هایی که بر اساس روانشناسی فردگرای آلفرد آدلر برای مقابله با احساس حقارت می‎توان در اشعار این دو بانوی شاعر دید، شامل مکانیزم‌های برتری‌جویی، علاقۀ اجتماعی، یاس و تنهایی، انزوا و کناره‌گیری؛ شکوه و اعتراض و عشق است.
_||_
