ارتقاء سلامت جسمی-روانی شهروندان با طراحی محیط و منظر شهری

الموضوعات :

محمد باقری ¹ (استادیار ،گروه معماری، دانشگاه هنر اسلامی تبریز)
حمید رضا عظمتی ² (استادیار،گروه معماری، دانشگاه شهید رجایی)

تاريخ الإرسال : 07 الثلاثاء , رمضان, 1431 تاريخ التأكيد : 22 السبت , ذو القعدة, 1431 تاريخ الإصدار : 16 الأربعاء , محرم, 1432

الکلمات المفتاحية: طراحی پایدار, اختلاط کاربری ها, فضاهای پیاده مدار, توسعه نوسنت گرا, حمل ونقل عمومی, سلامت وایمنی,

ملخص المقالة :

بحران سلامت وعدم ایمنی محیطی در ابعاد جسمی و روانی، فضاهای شهری ومسکونی معاصررا تهدید می کند. فقدان ایمنی شهروندان در مقابل تصادفات، عدم امنیت در فضاهای شهری وسکونتی, انزوا ، افسردگی وگسست اجتماعی در محلات شهری ونیز وابستگی مفرط شهروندان به اتومبیل وکم تحرکی در اقشار مختلف از بیماری های مزمن شهری ومحیطی هستند. درچنین شرایطی اتخاذ رویکرد های نوین برنامه ریزی وطراحی محیط برای ارتقای سلامت محیطی شهروندان ضروری است. طراحی فضاهای بازومحلات شهری متناسب باآسایش وسلامت شهروندان یکی ازاهداف طراحی شهری پایدار به شمار می رود که در رسالهای اخیر- به ویژه درکشورهای توسعه یافته- گسترش زیادی داشته و ارائه راهنماها ومعیارهای طراحی برای آسایش، سلامت و ایمنی شهروندان ازنتایج چنین رویکردی بوده است.فرضیه این نوشتار آن است که رویکرد طراحی محلات شهری پایدار از طریق طراحی و ارتقای کیفیت فضاهای شهری ونواحی مسکونی می تواند به ارتقای سلامت عمومی شهروندان منجر شود. بر این اساس طراحی فضاهای باز وسبز محلی ، برنامه ریزی فضاهای شهری پیاده ، ایجادمحلات متراکم با کاربری های مختلط مسکونی وتجاری واداری،اجرای طرح های شهری میان افزا در فضاهای باز وبلا استفاده ، افزایش دسترسی فیزیکی وبصری ساکنان به طبیعت از طریق طراحی طبیعت گرا ، ایجادفرصت های فرهنگی - اجتماعی و تجاری- تفریحی در محله ، کاهش وابستگی زندگی شهری به اتومبیل از طریق تجهیز محلات به خدمات عمومی نظیر مدارس محله ای ، توسعه شبکه حمل ونقل بین محلی و ارتقای کیفیت فضاهای جمعی در مراکز محلی متناسب با گروه های جمعیتی استفاده کننده از راهبردهای پایدار برای ارتقای سلامت وایمنی عمومی در محیط شهری شناخته شده است. بدیهی است که افزایش کارایی محیط ومنظر شهری واستفاده بیشترشهروندان نیز به ترویج وگسترش فعالیت فیزیکی وحمل نقل غیر موتوری نیز کمک خواهد کرد.

المصادر:

(1)     UN-HABITAT, 1996 .The Habitat Agenda Goals and Principles, 14-Commitments and the Global Plan for Action.Available at: <http://www.unhabitat.org/declarations/documents/The_Habitat_Agenda.pdf

(2)     Tzoulas,K,James,p.Finding Links Between Biodiversity and Human Health and Well-Being, School of Environment life Science, University of  Salford,England,Manchester,MS4WT. Available at: www.els.salford.ac.uk/urbannature/outputs/papers/Tzoulas_IPRC04.pdf

(3)     WHO, 1997. City Planning  for health and sustainable development. European  Sustainable Development  and Health Series 2.EUR/ICP/POLC 06 03 05B.

(4)     Jackson L E.The relationship of urban design to human health and cindition.Landscape And Urban Planning.2003:64191-200.  Available at:<http://www.elsevier.com/locate/landurbplan.

(5)     Sullivan W.C, Kuo F.E Depooter, S.F.The Fruit Of Urban Nature,Vital Neighborhood Spaces. Environment and Behavior.2004:36(5):678-700.

(6)     Badland, H.Schofield, G.Transport, urban design and physical activity: an evidence-based update. Transport Research Part D10 (2005)177-196.

(7)     Promoting Public Health through Smart Growth; 2005.Available at: www.smartgrowth.bc.ca/downloads/SGBC_Health%20Report%20Final.pdf

(8)     DTLR, 2002. Improving urban parks play areas and open space. Department of Transport Local Government and Regions; London. (

(9)     Morris, Nina ." Health, Well-Being and Open Space Literature Review", 2003. Available at:<http://www. Www .openspace.eca.ac.uk/pdf/HealthWellbeing.pdf

(10) Creating a Healthy Environment: The Impact of the Built Environment on Public Health. Washington, DC: Sprawl Watch Clearinghouse Monograph Series; 2001. Available at: http://www.sprawlwatch.org. Accessed January 10, 2002.

(11) Saelens B, Sallis JF, and Black JB, Chen D. Neighborhood-based differences in physical activity: an environment scale evaluation. American Journal of Public Health 2003; 93(9):1552-1558.

dir=LTR>24. ACGIH word wide, 2006, TLVs and BELs based on the documentation of the threshold limit values for chemical substances and physical agents & biological exposure indices.

 

25. Videotel marine international, 2001, Response to Marine Oil Spills, International tank owner’s pollution federation Ltd., London.