بررسی تاثیر آموزش محیط زیست بر ارتقاء آگاهی محیط زیستی دانش آموزان ( نمونه موردی: دبیرستان‌های شهر کرج )

الموضوعات :

محمدمهدی ضرابی ¹ ( دانشیار مهندسی علوم باغبانی، دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)، قزوین. *(مسوول مکاتبات) )
سودابه مفاخری ² ( دانشیار مهندسی علوم باغبانی، دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)، قزوین. )
محیا احمدیان ³ ( کارشناسی مهندسی فضای سبز، دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره). )
ندا زرکش ⁴ ( کارشناسی ارشد مهندسی معماری، دانشگاه بین المللی امام خمینی (ره)، قزوین. )

تاريخ الإرسال : 06 الأحد , شوال, 1440 تاريخ التأكيد : 24 السبت , محرم, 1442 تاريخ الإصدار : 28 الخميس , جمادى الأولى, 1444

الکلمات المفتاحية: انسان و محیط زیست, آگاهی محیط زیستی, اهمیت محیط زیستی, آموزش محیط زیست,

ملخص المقالة :

زمینه و هدف: آموزش محیط زیست بنیادی ترین شیوه در حفاظت از محیط زیست بوده که هدف از آن یافتن مناسبترین و بهترین نظام و شیوه ارائه مطالب و اجرای ساختاری است که زمینه ساز ارتقاء آگاهی های محیط زیستی در سطح جامعه می باشد. در پژوهش حاضر، تاثیر آموزش در ارتقاء آگاهی دانش آموزان درباره اهمیت مسائل محیط زیستی بررسی شده است. روش بررسی: تحقیق حاضر از نوع کاربردی و به روش توصیفی، همبستگی، ارتباطی می باشد و شیوه اجرای آن به صورت میدانی و با استفاده از پرسشنامه و تجزیه و تحلیل داده به وسیله نرم افزار SPSS صورت می گیرد. جهت بررسی، تعداد 150 پرسشنامه به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای از میان دانش آموزان مقطع پیش از یازده شهر کرج و 150 نفر از دانش آموزان مقطع یازده جمع آوری شد. یافته ها: نتایج حاصل از ضریب همبستگی اسپیرمن به این شرح است: دانش آموزان مقطع یازده که کتاب انسان و محیط زیست را جز دروس خود داشته اند، آگاهی آنان نسبت به محیط زیست افزایش یافته است. بحث و نتیجه گیری: هر چه سطح تحصیلات پدر دانش آموزان بیشتر بوده است، آگاهی دانش آموزان نسبت به محیط زیست افزایش پیدا کرده است. نتایج حاصل از ضریب همبستگی بین دو متغیر تحصیلات مادر دانش آموزان و میزان آگاهی دانش آموزان نسبت به محیط زیست حاکی از آن است که بین دو متغیر مذکور در سطح 5% خطا رابطه معنی داری وجود دارد. به عبارت دیگر هر چه سطح تحصیلات مادر دانش آموزان بیشتر بوده است، آگاهی دانش آموزان نیز نسبت به محیط زیست بیشتر می باشد.

المصادر:

1. Havvey, T. (1995). An education 21program: Orienting Environmental Education towards sustainable development and capacity building for Rio- the environmentalist Vol. 15.


2. Yencken, D., Fien, J. & Sykes, H.(2002). Environment, Education and society in the Asia- Pacific. New USA.


3. Moharramnezhad, N & Heidari, A. (2006). Developing a management model for the sustainable development of environmental education for the country's young generation, Journal of Environmental Science and Technology, 8(1), 68-77. (In Persian)


4. Arjomandi, R. (2000). Environmental strategy of sustainable agriculture, PhD dissertation in the field of environment, Islamic Azad University, Research Sciences Branch, Tehran. (In Persian)


5. Onel, N., & Mukherjee, A. (2015). Understanding environmentally sensitive consumer behaviour: an integrative research perspective. World Journal of Entrepreneurship, Management and Sustainable Development, 11(1), 2-16.


6. Ferdosi, S. Mortazavi, S & Rezvani, N. (2007). The relationship between environmental knowledge and environmental protection behaviors, Journal of humanities, 53. (In Persian)


7. Frick, J., Kaiser, F. G., & Wilson, M. (2004). Environmental knowledge and conservation behavior: Exploring prevalence and structure in a representative sample. Personality and Individual Differences, 37(8), 1597-1613.


8. Karimi, D. Hematian, F. and Bahrampour, F (2004), Environmental Education, Tehran: Green Frame Art Cultural Institute. (In Persian)

1. Hodson, D. (2011). Looking to the Future. Boston, MA: Sense Publishers.


2. Blatt, E. N. (2015). An investigation of the goals for an environmental science course: teacher and student perspectives. Environmental Education Research, 21(5), 710-733.

11. Soltani, M. (2000). Healthy city, environmentally friendly city, Tehran, Scientific Quarterly of Environment, NO.33. (In Persian)


12. Badkoobi, A. Hadipoor, M. & Poorebrahim, S. (2000). Evaluation of the state of awareness of primary school teachers working in the educational areas of Tehran, Environmental scientific quarterly, NO.33. (In Persian)


13. Mobarghaei Dinan, N. (1996). Analytical and research study of environmental higher education process in Iran, Master thesis, Environment College, Tehran university. (In Persian)


14. Sadooghi, M. (2001). environment population, future, Tehran: Environmental scientific quarterly. (In Persian)


15. Mirdamadi, M. Bagheri verkaneh, & A, Esmaeili, S. (2010). Investigating the level of awareness of middle school students in Tehran about environmental protection, 12(1). (In Persian)

1. Mahmoodi, H. Veisi, H. (2005). Environmental promotion and education, an approach in environmental protection, Environmental Sciences Quarterly, 8, 57-64. (In Persian)


2. Azizi, V. Savari, M. Sadeghi, M. & Yavari, G (2013). Analyzing the attitude of Hamadan secondary school boys towards environmental protection, Environmental education and sustainable development quarterly, 1(4), 20-28. (In Persian)


3. Danayifard, H. Alvani, M. & Adel, A. (2004). Qualitative research methodology in management: a comprehensive approach, Tehran: Saffar publishing. (In Persian)


4. Meyer, A. (2015). Does education increase pro-environmental behavior? Evidence from Eu-rope. Ecological Economics, 116, 108-121.


5. Zsóka, Á., Szerényi, Z. M., Széchy, A., & Kocsis, T. (2013). Greening due to environmental edu-cation? Environmental knowledge, attitudes, consumer behavior and everyday pro-environmental activities of Hungarian high school and university students. Journal of Cleaner Production, 48, 126-138.