بررسی میزان دیازینون منابع آبهای زیرزمینی منطقه لواسانات براساس روش SPME (مطالعه موردی: لواسانات بزرگ و لواسانات کوچک)
الموضوعات :مرضیه بابایی 1 , سعیدرضا عاصمی 2 , شهرزاد خرم نژادیان 3
1 - دانشجوی کارشناسی ارشد رشته مهندسی منابع طبیعی، گرایش آلودگی های محیط زیست، دانشکده محیط زیست، دانشگاه آزاد اسلامی، دماوند، ایران.
2 - استادیار رشته مهندسی منابع طبیعی، گرایش آلودگی های محیط زیست، دانشکده محیط زیست، دانشگاه آزاد اسلامی، دماوند، ایران.
3 - استادیار رشته مهندسی منابع طبیعی، گرایش آلودگی های محیط زیست، دانشکده محیط زیست، دانشگاه آزاد اسلامی، دماوند، ایران.
الکلمات المفتاحية: واژههای کلیدی: منابع آبهای ز, دیازینون, روش SPME,
ملخص المقالة :
چکیده گسترش کاربرد آفت کش های ارگانو فسفره در صنعت، کشاورزی و..، دیازینون را به یک معضل زیست محیطی تبدیل کرده است. ﺑﺎﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﻫﻤﻴﺖ آب و اﺛﺮاﺗﻲ ﻛﻪ آﻟﻮدﮔﻲ آب ﻣﻲﺗﻮاﻧﺪ ﺑﺮ ﺳﻼمت اﻧﺴﺎن و اﻛﻮﺳﻴﺴﺘﻢ های ﻃﺒﻴﻌﻲ داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، ﭘﺎﻳﺶ ﻛﻴﻔﻴﺖ منابع آب از اﻫﻤﻴﺖ ﺑﺴﺰاﻳﻲ ﺑﺮﺧﻮردار اﺳﺖ. لذا این پژوهش در راستای تعیین میزان آلودگی دیازینون آب های زیرزمینی و بررسی وضعیت کیفی آب در منطقه لواسانات صورت گرفت.در محدوده مورد مطالعه، به طور تصادفی روستاهایی انتخاب شدند و 6 چاه در هر روستا ( در بالادست و پایین دست) نمونه برداری شد. پس از انتقال نمونه ها به آزمایشگاه با بهره گیری از روش میکرو استخراج فاز جامد، غلظت دیازینون آن ها اندازه گیری شد.نتایج نشان داد که منابع آب های زیرزمینی در منطقه مورد مطالعه آلوده به دیازینون بوده و میزان این آلودگی در لواسانات کوچک نسبت به لواسانات بزرگ بیش تر است. روستای نیکنام ده و هنزک به‌ترتیب با غلظت دیازینون میانگین 792/13 و 328/13 میکرو گرم بر لیتر بیش ترین سهم در آلودگی منابع آبی زیرزمینی منطقه مورد مطالعه را به خود اختصاص دادند.مقایسه میانگین دیازینون برآورد شده با استاندارد های جهانی نشان داد که میزان این آلودگی در تمامی روستاها با توجه به استاندارد آب آشامیدنی بیش تر از حد مجاز بوده و با استاندارد آب های زیرزمینی مطابقت ندارد. لذا ﺑﺮﻧﺎﻣﻪرﯾﺰی ﻫﺎی ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﻣﺪﯾﺮﯾﺖ ﻣﻨﺎﺑﻊ آب و هم چنین پایش ﺳﻼﻣﺖ ﺣﻮﺿـﻪﻫـﺎی آﺑﺨﯿـﺰ و اﯾﺠـﺎد ﺗﻐﯿﯿﺮات ﻣﺪﯾﺮﯾﺘﯽ در منطقه مورد مطالعه باید در اولویت قرار گیرد.
_||_
