آزمون رویکرد مهندسی مالی در توان اندازه گیری درماندگی و ورشکستگی شرکت ها
الموضوعات : Journal of Investment Knowledgeسید علی رضا روئین تن 1 , کامبیز پیکارجو 2 , مریم خلیلی عراقی 3
1 - دانشجوی دکتری، گروه مالی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران
2 - استادیار گروه اقتصاد، دانشکده مدیریت،واحد علوم و تحقیقات ، تهران، ایران
3 - استادیار گروه مدیریت مالی،دانشکده مدیریت، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات، تهران،ایران.
الکلمات المفتاحية:
ملخص المقالة :
چهار رویکرد عمده در تحلیلهای مالی ، قابل تعریف است. رویکرد سنتی ، فراسنتی، مدرن و فرامدرن. در نظریه بدیع منظومه تاب آوری کسب و کارها، در اندازه گیری ریسکهای مالی و یا غیر از آن ، فضایی فراهم می آید تا با جامع نگری و نیز در نظر گرفتن حاکمیت پارادایم اقتضایی، امکان سنجش شاخص های مالی و غیر از آن به شکل موردی و یا جامع ، فراهم آید.از داده های آماری شرکت های بورسی در دوره ی زمانی ۱۳۹۰ الی ۱۳۹۸ استفاده شد. در این پژوهش با استفاده از روش های مختلفی مبتنی بر ابزارهای نوآورانه مالی،توان این ابزارها در برآورد درماندگی مالی، دیدگاههای سنتی ، فراسنتی،مدرن و فرامدرن به مقایسه گذاشته میشود. در نهایت مشخص شد که روش مهندسی مالی با تکیه بر نظریه منظومه تاب آوری کسب وکارها در تعیین درماندگی مالی، از نوسان برآورد کاسته و بر دقت برآورد درماندگی مالی می افزایند. البته باید در کنار روش های نوین، همواره به روش های سنتی به عنوان شاخص هایی برای تعیین میزان حدودی درماندگی مالی و در جهت مقایسه توجه داشت.
