طراحی الگوی قیمت‌گذاری ارزش برند در شرکت‌های تأمین سرمایه: راهبرد ادغام و تملیک

الموضوعات : دانش سرمایه‌گذاری

حمید خیل‌نژاد ¹ , فریز طاهری‌کیا ² , سیدمهدی جلالی ³ , بیتا تبریزیان ⁴

1 - گروه مدیریت، دانشکده مدیریت و حسابداری، دانشگاه آزاد اسلامی، رودهن، ایران
2 - گروه مدیریت، دانشکده مدیریت، دانشگاه آزاد اسلامی، فیروزکوه، ایران
3 - گروه مدیریت، دانشکده مدیریت، دانشگاه آزاد اسلامی، فیروزکوه، ایران
4 - گروه مدیریت، دانشکده مدیریت و حسابداری، دانشگاه آزاد اسلامی، رودهن، ایران

تاريخ الإرسال : 01 الإثنين , ربيع الثاني, 1442 تاريخ التأكيد : 03 الثلاثاء , شعبان, 1442 تاريخ الإصدار : 10 الأربعاء , رمضان, 1445

الکلمات المفتاحية: ادغام, تملیک, قیمت‌گذاری, ارزش برند, برند,

ملخص المقالة :

برندهای قوی هم برای شرکت‌ها و هم برای مشتریان منافع متعددی مانند کاهش ریسک خرید، کاهش هزینه‌های پژوهش و افزایش احتمال تکرار خرید دارند، اما در ایران الگویی کاربردی برای تعیین قیمت این دارایی به‌ویژه در هنگام تملیک و ادغام ارائه نشده است. هدف این پژوهش طراحی الگوی قیمت‌گذاری ارزش برند در شرکت‌های تأمین سرمایه ایران به‌ویژه در راهبردهای بازاریابی ادغام و تملیک می‌باشد. پژوهش حاضر به روش کیفی و گراندد تئوری انجام شده و داده‌های به‌دست‌آمده از مصاحبه و جلسات پانل طی سال 1397 با همه 21 کارشناس قیمت‌گذاری شرکت‌های تأمین سرمایه ایران در نرم‌افزار maxqda تجزیه‌وتحلیل شده تا به استخراج متغیرهای مدل طراحی قیمت ریالی ارزش برند بیانجامد. سپس، کدهای باز درقالب 5 مقوله اصلی و 2 مقوله فرعی دسته‌بندی شدند که عبارتنداز: ارتباطات و عوامل محیطی عملکرد، بازاریابی، برند، عملکرد (مالی و غیرمالی)، و گزارش‌های حسابرسی‌شده شرکت. یافته‌های پژوهش یک مدل عملیاتی قیمت‌گذاری ارزش برند برای اقتصاد نیمه‌دولتی ایران را طراحی کرده که در مطالعات داخلی نمونه‌ای نداشته است.

المصادر:

ابراهیمی عبدالحمید، خیری بهرام، یادگاری نیارکی سمیه، (۱۳۸۸). ارزیابی عوامل مؤثر بر ارزش ویژه برند مبتنی بر نظر مصرف‌کننده (شش طبقه محصول مصرفی در فروشگاه رفاه سطح شهر تهران). مجله مدیریت بازاریابی، سال چهارم. شماره هفتم.

احدی پری، صنایعی علی، شائمی علی، (۱۳۹۳). توسعه الگوی ارزش ویژه برند خدمات بانکداری: مورد مطالعه شعب بانک سپه. فصلنامه چشم‌انداز مدیریت بازرگانی، سال سیزدهم، شماره هفدهم.

خدارحمی بهروز، (۱۳۹۵). اجرا و یکپارچه سازی عملیاتی ادغام و تملیک. چاپ اول، تهران: انتشارات ترمه.

 

 

Ahadi, P., Sanaye’i, A., & Shaemi, A. (2014). Developing a model for banking services brand equity; the study of the branches of Sepah bank. Journal of Business Management Perspective, 13(17), 119-99 .

Bourreau, M., & Jullien, B. (2018). Mergers, investments and demand expansion. Economics Letters, 167, 136-141.

Dirisu, J., Worlu, R., Osibanjo, A., Borisade, T., Olokundun, M., Atolagbe, T., & Obi, J. (2018). Dataset on brand culture and perceived value of offerings to customers in the hospitality industry in Nigeria. Data in brief, 19, 1-5.

Ebrahimi, A., Kheiri, B., & Yadegari Niaraki, S. (2009). Evaluating the affecting factors of customer-based brand equity; six categories of consumable products in Refah Chain Stores across Tehran city. Journal of Marketing Management, 4(7), 184-159 (in Persian).

Foroudi, P. (2019). Influence of brand signature, brand awareness, brand attitude, brand reputation on hotel industry’s brand performance. International journal of hospitality management, 76, 271-285.

François, P., & MacLachlan, D. L. (1995). Ecological validation of alternative customer-based brand strength measures. International Journal of Research in Marketing, 12(4), 321-332.

Kartono, B., & Rao, V. R. (2005). Linking consumer-based brand equity to market performance: An integrated approach to brand equity management. Zyman Institute of Brand Science.

Keller, K. L. (1993). Conceptualizing, measuring, and managing customer-based brand equity. Journal of marketing, 57(1), 1-22.

Keller, K. L., Parameswaran, M. G., & Jacob, I. (2011). Strategic brand management: Building, measuring, and managing brand equity. Pearson Education India.

Khodarahmi, B. (2016). Implementing and operationally integrating the merger and acquisition. 1st ed, Tehran: Termeh Publications (in Persian).

Kim, H. B., & Kim, W. G. (2005). The relationship between brand equity and firms’ performance in luxury hotels and chain restaurants. Tourism management, 26(4), 549-560.

Lambkin, M. C., & Muzellec, L. (2010). Leveraging brand equity in business-to-business mergers and acquisitions. Industrial Marketing Management, 39(8), 1234-1239.

Lassar, W., Mittal, B., & Sharma, A. (1995). Measuring customer-based brand equity. Journal of consumer marketing, 12(4), 11-19.

Majerova, J., & Kliestik, T. (2015). Brand valuation as an immanent component of brand value building and managing. Procedia economics and finance, 26, 546-552.

Motameni, R., & Shahrokhi, M. (1998). Brand equity valuation: a global perspective. Journal of product & brand management, 7(4), 275-290.

Österle, B., Kuhn, M. M., & Henseler, J. (2018). Brand worlds: Introducing experiential marketing to B2B branding. Industrial Marketing Management, 72, 71-98.

Simon, C. J., & Sullivan, M. W. (1993). The measurement and determinants of brand equity: a financial approach. Marketing science, 12(1), 28-52.

Stauss, A., & Corbin, J. (1990). Basics of qualitative research: grounded theory procedures and techniques. Beverley Hills,(IA: Sage.

Valuation, B. (2010). Requirements for monetary brand valuation. International Standard ISO, 10668.

Warren, A., & Gibson, C. (2017). Subcultural enterprises, brand value, and limits to financialized growth: The rise and fall of corporate surfing brands. Geoforum, 86, 177-187.