نقش تجربه با واسطه و تجربه محیطی در آموزش معماری معاصر ایران (بررسی موردی دانشجویان دانشگاه تهران و دانشگاه آزاد اسلامی تهران در سال 86 - 85)
الموضوعات :
سید غلامرضا اسلامی
1
(دانشیار، دانشکده هنرهای زیبا، دانشگاه تهران.)
غلامحسین معماریان
2
(دانشیار، دانشکده معماری، دانشگاه علم و صنعت.)
پریسا علیمحمدی
3
(دکتری معماری دانشکده معماری و شهرسازی، واحد علوم و تحقیقات دانشگاه آزاد اسلامی.)
الکلمات المفتاحية: تجربه مستقیم, ارتباط, رسانه, تجربه با واسطه,
ملخص المقالة :
از نتایج مدرنیته در دنیای امروز حضور قدرتمند رسانه ها در زندگی هر روزه انسان است. متفکرین از زوایای گوناگون به این مساله نگریسته و موضوعی که بیشتر آن ها با آن هم عقیده هستند، تاثیری است که رسانه ها بر انسان می گذارند. این اثر و تجربه حاصل از آن که تجربه ای باواسطه است، به دلیل ماهیت سریع و انبوه اطلاعات در رسانه ها کمتر همه جانبه و عمیق قلمداد شده و تجربه مستقیم از محیط را نیز کاهش می دهد. این امر در عرصه معماری که شکل دهنده رابطه انسان و محیط است بسیار اهمیت می یابد و در اولین مرحله متاثر از آموزش آن است. معماری کنونی که با بینشی جهانی و فرا منطقه ای مواجه است؛ با چالش هایی در زمینه ی سنت و مدرنیته در ایران، در سیستم آموزش آن نیز تفاوت های بنیادی و جبری زیادی با گذشته دارد و رسانه ها به دلیل سرعت، سهولت و هزینه کم دسترسی و همچنین جذابیتشان، در مقیاس وسیعی توسط دانشجویان به کار می روند. از اینرو این تحقیق با توجه به این پرسش اصلی شکل گرفته است که: رسانه ها چه نقشی در آموزش معماری و تجربه ی محیطیِ دانشجویان امروز ایران داشته اند؟ بر این اساس در بررسی و نظر سنجی انجام شده از 250 نفر از دانشجویان دو دانشگاه تهران و آزاد اسلامی تهران در سال 85-86 ، می توان دید که بخش عمده ای از شناخت معماری آن ها از طریق واسطه ها حاصل می شود. این شناخت از طرفی به دلیل عدم احاطه کامل به روند یک اثر و مبانی فلسفی و مسایل اجتماعی/ فرهنگی بستر آن، در مواردی سطحی و ظاهری است و از طرف دیگر باعث می شود که تجربه محیطی ضعیف گشته و مفید و موثر واقع نگردد.
