ظرفیت هاو محدودیت های توسعه و تدوین حقوق بین الملل محیط زیست (با رویکردی انتقادی)

الموضوعات :

علی رضا جوادی ¹ , سید عباس پورهاشمی ² , شیرین شیرازیان ³

1 - کارشناس ارشد حقوق محیط زیست، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم وتحقیقات تهران، تهران، ایران.
2 - دانشکده محیط زیست و انرژی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران، ایران
3 - استادیار، گروه حقوق محیط زیست، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد علوم و تحقیقات تهران، تهران، ایران.

تاريخ الإرسال : 13 الإثنين , ربيع الأول, 1438 تاريخ التأكيد : 16 الإثنين , جمادى الأولى, 1438 تاريخ الإصدار : 04 الأربعاء , رجب, 1439

الکلمات المفتاحية: حقوق بین الملل محیط زیست, توسعه پایدار, چالش ها, ظرفیت های حقوقی,

ملخص المقالة :

حقوق بین الملل محیط زیست به عنوان یکی از شاخه های حقوق بین الملل عمومی از طریق وضع و اجرای قواعد حقوقی الزام آور و غیر الزام آور توسط جامعه جهانی شکل گرفته و در چند دهه اخیر از نظر محتوایی، شکلی و ساختاری توسعه یافته است، با این حال، علی رغم تلاش های بین المللی برای حفاظت محیط زیست، چالش های محیط زیستی نه تنها کماکان وجود دارند، بلکه در بسیاری از حوزه ها افزایش چشم گیری داشته است. در واقع، دغدغه ها و تهدیدات محیط زیستی دنیای امروز فراتر از پیش بینی های متخصصان و دانشمندان حاضر در اولین کنفرانس بین المللی انسان و محیط زیست استکهلم 1972 است. تخریب لایه ازن، تغییر آب و هوا، آلودگی هوا، آب و خاک، کاهش تنوع زیستی، جنگل زدایی و بیابان زایی از مهم ترین مشکلات فراروی بشر امروزی است . بنابر این علی رغم تلاش های جهانی برای وضع و اجرای مقررات حقوق بین الملل محیط زیست، عدم کاهش تخریب محیط زیست و افزایش آلودگی های محیط زیستی حکایت از عدم کارایی و کارآمدی این رشته حقوقی دارد. این مقاله درصدد است با بکارگیری رهیافت انتقادی، ضمن نشان دادن ظرفیت های موجود برای توسعه حقوق بین الملل محیط زیست، به موانع و کاستی های آن بپردازد و با بررسی خلأهای حقوقی و اجرایی، پیشنهادهایی از قبیل "اتخاذ رهیافت بین المللی کردن حفاظت محیط زیست"، "اصلاح ماهوی"، "بازنگری در برنامه سازمان ملل متحد برای حفاظت محیط زیست" و "اصلاح ساختاری" حقوق بین الملل محیط زیست را برای جبران آن ارایه نماید.

المصادر:

1. Anto Donald K., (2012), “The 2012 United Nations Conference on Sustainable Development and the Future of International Environmental Protection”, Consilience: The Journal of Sustainable Development, Vol. 7, Iss.1


2. Poorhashemi SA, Arghand B,  International environmental law, Nashr Dadgostar, 2013 (In Persian)
   
   
   1. Poorhashemi S. A., B. Khoshmaneshzadeh, M. Soltanieh & D. Hermidasbavand, (2012), “Analyzing the Individual and Social Rights Condition of Climate Refugees from the International Environmental Law Perspective”, International Journal of Environmental Science and Technology, Volume 9, Issue 1.
   
   


3. Hosseini, Mehdi (1392), International Governance and Sustainable Development Challenges in Developed Countries, Journal of Environmental Science, No. 56. (In Persian)


4. Poorhashemi, S. A., & Motlagh, A. P. (2017). Legal instruments dealing for scientific uncertainty in precautionary principle from the perspective of International Environment Law. The Statute of the International Court of Justice (ICJ) (1945) http://www.icj-cij.org/documents/?p1=4&p2=2
   
   
   1. Kiss. A. et J.P. Beurier, (2004), Droit international de l’environnement, Paris, Pedone, 2004.
   
   


5. Harvard Law Journal (2001), International Environmental Law, Mousavi, Seyed Fazlollah (Translator), First Edition, Tehran: Mizan publisher. (In Persian)
   
   
   1. Lavieille J.-M., (1997) (éd), Les institutions créées par des Conventions internationales relatives à la protection de l’environnement, Université de Limoges, Crideau-Cnrs.
   
   


6. Falahat Peesh, Shahrooz (2006), A Look at the United Nations Environment Program, Journal of Cultural Relations Outlook, No. 25. (In Persian)


7. Babran, S. (2006), Reforming the UN Environment Structure, Strategic Quarterly, No. 41. (In Persian)


8. Pahlavani, E, Golestani, M, (1392) International cooperation in environmental protection, in the light of the objectives of the United Nations Program, published on the Internet site

 of the publication of legal articles, right. (In Persian)