طراحی پارک ورزشی در شهر همدان با کاربست رویکرد توسعه نشاط اجتماعی شهری

الموضوعات :

بهاره خرم ¹ , نسیم صحرائی نژاد ² , محسن کافی ³

1 - دانشجوی کارشناسی ارشد مهندسی طراحی محیط زیست، گروه مهندسی محیط زیست، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاداسلامی، تهران، ایران.
2 - استادیار، گروه مهندسی محیط زیست، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران. * (مسوول مکاتبات)
3 - استاد، مهندسی فضای سبز، گروه مهندسی علوم باغبانی، دانشگاه تهران

تاريخ الإرسال : 20 الثلاثاء , ربيع الثاني, 1441 تاريخ التأكيد : 02 الإثنين , ربيع الأول, 1442 تاريخ الإصدار : 15 الإثنين , محرم, 1443

الکلمات المفتاحية: پارک ورزشی شهری, شهروندان, نشاط اجتماعی, همدان, ورزش همگانی,

ملخص المقالة :

زمینه و هدف: پیشرفت و توسعه اجتماعی پایدار در هر جامعه ای قطعا در گرو داشتن شهروندانی بانشاط و شاداب است که متاسفانه امروزه، به دلیل مسائل مختلف اجتماعی، فرهنگی و سیاسی از یک سو و کاهش تعاملات اجتماعی شهروندان و فقدان زمینه های مناسب برای بروز فعالیت های همگانی در فضاهای شهری از سوی دیگر، شاهد مشکلات متعددی از جمله کاهش پدیده نشاط اجتماعی در شهرها هستیم که از دغدغه های اصلی برنامه ریزان شهری و نظام های مدیریت شهری است. شهر همدان نیز از این قاعده مستثنی نیست و اصولا به دلیل فقدان فضاهای مناسب و امکانات لازم برای بروز تعاملات اجتماعی، بیشتر در معرض آسیب های اجتماعی قرار گرفته است. هدف از این تحقیق نزدیک تر کردن انسان به طبیعت و فضاهای سبز شهری و افزایش نشاط اجتماعی از طریق طراحی پارک شهری است. روش بررسی: این تحقیق ازنظر داده‌ها، کیفی و به لحاظ هدف، کاربردی و از نظر ماهیت و روش تحقیق، توصیفی _ تحلیلی است و جمع آوری داده ها از طریق مطالعات کتابخانه ای و برداشت میدانی بوده است. ابزار سنجش نظرات شرکت کنندگان نیز پرسشنامه می باشد. در اردیبهشت سال 1397 داده های موردنیاز از 383 نفر از شهروندان در سطح شهر همدان به صورت تصادفی جمع آوری شد که از آن طریق نوع نگرش و میزان نیاز شهروندان به توسعه نشاط اجتماعی و ورزش همگانی از طریق طراحی پارک ورزشی مورد سنجش قرار گرفت. یافته ها: از یافته های اصلی تحقیق پس از مطالعه مبانی نظری، برداشت میدانی و نتایج تحلیل پرسشنامه، در حقیقت تاکید بر وجود تأثیر مستقیم طراحی مناسب پارک ورزشی و توسعه و ترویج ورزش همگانی در شهر همدان بر افزایش نشاط اجتماعی شهری است. نتایج این پژوهش نشان می دهد که با توجه به کمبود امکانات در دسترس برای شهروندان این شهر برای انجام فعالیت های ورزشی همگانی، طراحی اصولی پارک های ورزشی علاوه بر ارتقاء کیفیات بصری در شهر و افزایش بروز تعاملات اجتماعی متنوع در فضاهای شهری، به توسعه و ترویج فرهنگ ورزش همگانی، ارتقاء سلامت جسمی و روانی عمومی شهروندان و در نهایت افزایش نشاط اجتماعی شهری کمک شایانی خواهد کرد. بحث و نتیجه گیری: بنابراین لازم است طراحی پارک ورزشی مورد نظر بر اساس اصول و ضوابط استاندارد و با هدف ارتقاء فرهنگ ورزش همگانی و افزایش نشاط اجتماعی در فضاهای شهری صورت گرفته و در همین راستا از همکاری رسانه های مختلف و نهاد های مربوط کمک گرفته شود و در نهایت معماران، طراحان و برنامه ریزان شهری نیز در جهت طراحی فضاهای جدید یا توسعه فضاهای شهری این ضرورت را در دستور کار خود قرار دهند.

المصادر:

1. Movahed, A. Sustainable Urban Development, Housing and Revolution Journal.2000. No. 90.( In Pesian)


2. Nastaran et al. Evaluating Social Sustainability Indicators Using the Network Analysis Process (ANP) Applied Sociology. 2013.  3: 155-173. ( In Pesian)


3. Colantonio, A 2008. Social Sustainability: Linking Research to Policy and Practice. Working paper, Oxford Institute for Sustainable Development, Oxford Brookes University.


4. Barzegar et al. Assessment and Evaluation of Social Sustainability in Small Towns, Case Study: Small Towns of Mazandaran Province. Urban Structure and Function Studies Quarterly.2017. 14: 7-30. (In Pesian)


5. Golkar, C. Vitality and vitality in the city with the help of urban design. Shahrangar. 2006.39:24-28 .(In Pesian)


6. Helliwell , J . R. Layard.& J. Sachs.2016. World Happiness Report. New York: Sustain-able Develoment Solution Network.


7. Pour Ahmad, A. Urban Green Space Management, District 9 of Tehran Municipality. Human Geography Research. 2009. 69: 29-50.( In Pesian)


8. Suzanchi, K. Green spaces underpin social interaction .Journal of Municipalities. 2004. 67:5-12 .(In Pesian)


9. Salehi Fard, M. An analysis of the social dimensions of urban green spaces with an emphasis on citizens' views. Geographical Space. 2010.  29: 51-93.( In Pesian)


10. Dinarvandi, M. Hedayati, A. Salehi, A.Urban Park Design Principles. Sima Danesh Publications.2014.( In Pesian)


11. Matlock, J. 1990. Introduction to Landscape Design. Parks Organization Publications. Volumes 1 and 2.


12. GTZ 2004 "Chance for Socially sustainableDevelopment", Programme office for Social and Ecological Standards.


13. Seligman E. P. 2003. Happiness: The three traditional theories.


14. Rabbani et al. Explaining Social Vitality Among Ethnic Relations and Its Relation to Collective Identity, A Case Study: Azeri Ethnicity, Kordu Ler. Sociological Studies. 2009.  4.( In Pesian)


15. Southwell, P. L. 2003. The politics of alienation: novoting and support for third - party candidates among 18-30 year – old. Social science Journal, 40: 99-107.


16. Tehran Physical Education Organization.2011.( In Pesian)


17. Saeed Nia, A. Urban green space. Green Book of Municipalities. Publications of the Ministry of Interior's Urban Planning Studies Center.2000. Volume 9. (In Pesian)


18. Sayed Sadr, A. Landscape architecture. Knowledge Publishing.2010.( In Pesian)


19. Weingaertner, C and Moberg, A. 2011.Exploring Social Sustainability: Learning from Prespectives on Urban Development and Companies and Products.


20. Murphy, K. 2012. The Social Pillar of Sustainable Development: A Literature Review and Framework for Policy Analysis. Sustainability: Science, Practice and Policy 8.


21. Hemayattalab et al. Comparison of Happiness and Mental Health among Female Athletes and Non-Athletic Female Students of Tehran University and Payam Noor. Movement Journal. 2003. 18: 131-140.(In Pesian)


22. Hezar Jaribi, J and Austinfshan, p. Investigating the factors affecting social vitality. (With emphasis on Tehran province). Applied Sociology.2008. Volume 33. (In Pesian)


23. Tate , T. 2001. Great City Parks.(102-103)


24. Tate , T. 2001. Great City Parks.(110-113)


25. Tate , T. 2001. Great City Parks.(170-171)