ارزیابی ظرفیت برد گردشگری منطقه ی ژئوتوریسمی آبشاربیشه با تاکیدبر توسعه ی پایدار
الموضوعات :
فرزانه بهراد
1
,
مهرداد هادی پور
2
,
مرتضی نادری
3
,
آزاده کاظمی
4
1 - دانش آموخته دانشگاه اراک، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، گروه محیط زیست
2 - دانشیار دانشگاه اراک، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی، گروه محیط زیست
3 - استادیار، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی ، دانشگاه اراک ، گروه محیط زیست
4 - استادیار، دانشکده کشاورزی و منابع طبیعی ، دانشگاه اراک ، گروه محیط زیست
تاريخ الإرسال : 15 الإثنين , ذو الحجة, 1436
تاريخ التأكيد : 25 السبت , محرم, 1437
تاريخ الإصدار : 25 الأحد , ربيع الثاني, 1441
الکلمات المفتاحية:
گردش گری پایدار,
متغیرهای بوم شناختی,
دامنه تحمل بوم شناختی,
کاربری اراضی,
ملخص المقالة :
زمینه و هدف : سنجش ظرفیت برد مناطق طبیعی از جهات مختلف، یکی از ابزار نیل به توسعه پایدار و کاستن از فشار بر اکوسیستم ها و جلوگیری از تخریب آن ها می باشد. یکی از کاربری های تاثیرگذار بر اکوسیستم های طبیعی، گردش گری است که در صورت عدم طرح ریزی و برنامه ریزی در این خصوص می تواند اثرات منفی بر اکوسیستم های طبیعی باقی گذارد. در این راستا تعیین ظرفیت گردش گری می تواند تا حدی از این اثرات بکاهد. منطقه گردش گری آبشار بیشه استان لرستان یکی از اکوسیستم هایی است که منابع زیست محیطی آن با توجه به کوهستانی بودن منطقه بسیار حساس بوده و برنامه ریزی در راستای مدیریت ورود گردش گران به منطقه می تواند در حفاظت از منابع حساس این اکوسیستم موثر واقع گردد.
روش کار: در این پژوهش، ابتدا یگان های زیست محیطی منطقه تشکیل شده و بر اساس عوامل مهمی چون وسعت و مساحت مورد نیاز جهت فعالیت های گردش گری، متغیرهای اقلیمی مثل روزهای به شدت گرم، روزهای طوفانی و بارانی و نیز متغیرهای توپوگرافیک مثل شیب، ارتفاع و جهات جغرافیایی، ابتدا ظرفیت برد فیزیکی محاسبه و سپس ظرفیت برد واقعی محاسبه گردید
یافته ها :نتایج نشان داد که ظرفیت برد فیزیکی برای پهنه های مستعد1246792 نفر و ظرفیت برد واقعی برای پهنه های مناسب تفرج ممتاز1664نفر در روز می باشد.
بحث و نتیجه گیری: نتایج به دست آمده برای ظرفیت برد مناطق مستعد منطقه ی بیشه دو نوع ظرفیت برد یعنی فیزیکی و واقعی را برای توسعه گردش گری به دست داد. مقایسه کمیت های حاصل از محاسبات نشان می دهد که در نظر گرفتن محدودیت های اکولوژیکی موجود درمنطقه ی آبشار بیشه شامل ارتفاع، عمق خاک، پوشش گیاهی و مقاومت سنگ مادر تعیین شده، ظرفیت برد فیزیکی را در نواحی مستعد برای توسعه گردشگری تا 80 درصد کاهش می دهد .
المصادر:
Middleton, V )1998 .(marketing in travel & tourism. Oxford: HEINEMANN, USA, p266.
Rahnemaei, M., Farhudi and Ghadami M. 2008. Survey on carrying capacity aiming recreation with confirmation on host society (case study: Kelardasht city), Human Geographic researches, No. 66 (In Persian).
Pourahmad A., Mirzaei Gh., Aruji F., Alizadeh M. (2012). A study on recreation carrying capacity in Qeshm aiming sustainable ecotourism, Persian Gulf meeting, Jihad publication (In Persian).
Tourtellot, J. (2004). Geo-tourism –national geographic Magazine Business Enterprises for Sustainable Travel.
Bishemi B. (2004). Geo-tourism sustainable development with emphasis on carrying capacity. Abstract collection of conference on Geo parks and Geo tourism (In Persian).
Rahimpour A. 2007. Geo-tourism, Accessed from Aftab web page.
Hovinen, G.R. (1982). Visitor Cycles. Outlook for Tourism in Lancaster County, Annals of Tourism Research, 9(2), 119-127.
D'Amore, L., & Jafar, J. )1988.( Tourism- A vital Force for peace. Montreal: First Global Conference.
O'Reilly, A. M. (1986). Tourism Carrying Capacity Concept and Issues, Tourism Management, 7, 4.
Inskeep, E. (1991). Tourism Planning, New York. Manning, R. (1997). Social carrying capacity of parks and outdoor recreation areas. Parks and Recreation 32, 32-38.
Cooke, K. (1982). Guidelines for socially appropriate tourism development in British Columbia, Journal for Travel Research.21, (1), 22-28.
Getz, D. (1983). Capacity to Absorb Tourism Concepts and Implications for Strategic Planning, Annals of Tourism Research, 7, pp21-29.
Shelby, B., & Heberlein, T.A. (1986). Carrying Capacity in Recreation Settings. Corvallis: Oregon State University Press.
Graefe, A., Vaske, J., & Kuss, F. (1984(. Social carrying capacity: An integration and Synthesis of twenty years of research. Leisure Sciences 6, 395-431.
Garrigos, S., Fernando J., Narangajavana Y., & Palacios M.D. (2004). Carrying capacity in the tourism industry, a case study of Hengistbury Head, Tourism Management, 25, 275 283.
Clivaz, C., Hausser, Y., & Michelet, J. (2004). Tourism monitoring system based on the concept of carrying capacity, the case of regional natural park Pfyn-Finges, University of Applied Sciences, Switzerland.
Parvaresh H., Parvaresh A., Parvaresh Z. (2014). Survey on real and unreal physical carrying capacity in boating activity in Harra international wetland, Oceanography, Fourth year, no. 13 (In Persian).
Tabibian M., Setudeh A., Shaieteh K., Chalipanlo R. (2008). An investigation on carrying capacity concepts and quantitative estimation, ecotourism development in Abbas Abad, Ganj Naameh Hamadan, Honar-haie-Ziba journal, no. 29. (In Persian).
Makhdum M. (2007). Landuse planning, Tehran university's Jihad publication, Sixth edition (In Persian).
.
_||_
Middleton, V )1998 .(marketing in travel & tourism. Oxford: HEINEMANN, USA, p266.
Rahnemaei, M., Farhudi and Ghadami M. 2008. Survey on carrying capacity aiming recreation with confirmation on host society (case study: Kelardasht city), Human Geographic researches, No. 66 (In Persian).
Pourahmad A., Mirzaei Gh., Aruji F., Alizadeh M. (2012). A study on recreation carrying capacity in Qeshm aiming sustainable ecotourism, Persian Gulf meeting, Jihad publication (In Persian).
Tourtellot, J. (2004). Geo-tourism –national geographic Magazine Business Enterprises for Sustainable Travel.
Bishemi B. (2004). Geo-tourism sustainable development with emphasis on carrying capacity. Abstract collection of conference on Geo parks and Geo tourism (In Persian).
Rahimpour A. 2007. Geo-tourism, Accessed from Aftab web page.
Hovinen, G.R. (1982). Visitor Cycles. Outlook for Tourism in Lancaster County, Annals of Tourism Research, 9(2), 119-127.
D'Amore, L., & Jafar, J. )1988.( Tourism- A vital Force for peace. Montreal: First Global Conference.
O'Reilly, A. M. (1986). Tourism Carrying Capacity Concept and Issues, Tourism Management, 7, 4.
Inskeep, E. (1991). Tourism Planning, New York. Manning, R. (1997). Social carrying capacity of parks and outdoor recreation areas. Parks and Recreation 32, 32-38.
Cooke, K. (1982). Guidelines for socially appropriate tourism development in British Columbia, Journal for Travel Research.21, (1), 22-28.
Getz, D. (1983). Capacity to Absorb Tourism Concepts and Implications for Strategic Planning, Annals of Tourism Research, 7, pp21-29.
Shelby, B., & Heberlein, T.A. (1986). Carrying Capacity in Recreation Settings. Corvallis: Oregon State University Press.
Graefe, A., Vaske, J., & Kuss, F. (1984(. Social carrying capacity: An integration and Synthesis of twenty years of research. Leisure Sciences 6, 395-431.
Garrigos, S., Fernando J., Narangajavana Y., & Palacios M.D. (2004). Carrying capacity in the tourism industry, a case study of Hengistbury Head, Tourism Management, 25, 275 283.
Clivaz, C., Hausser, Y., & Michelet, J. (2004). Tourism monitoring system based on the concept of carrying capacity, the case of regional natural park Pfyn-Finges, University of Applied Sciences, Switzerland.
Parvaresh H., Parvaresh A., Parvaresh Z. (2014). Survey on real and unreal physical carrying capacity in boating activity in Harra international wetland, Oceanography, Fourth year, no. 13 (In Persian).
Tabibian M., Setudeh A., Shaieteh K., Chalipanlo R. (2008). An investigation on carrying capacity concepts and quantitative estimation, ecotourism development in Abbas Abad, Ganj Naameh Hamadan, Honar-haie-Ziba journal, no. 29. (In Persian).
Makhdum M. (2007). Landuse planning, Tehran university's Jihad publication, Sixth edition (In Persian).
.
